จังหวัดพิจิตร ชุด ?ลำตัด? ถิ่นประสูติพระเจ้าเสือ แข่งเรือยาวประเพณี พระเครื่องดีหลวงพ่อเงิน เพลิดเพลินบึงสีไฟ ศูนย์รวมใจหลวงพ่อเพชร รสเด็ดส้มท่าข่อย ข้าวเจ้าอร่อยลือเลื่อง ตำนานเมืองชาละวัน พิจิตร เป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ทางภาคเหนือตอนล่าง มีความหมายว่า “เมืองงาม” ตั้งอยู่ระหว่างจังหวัดนครสวรรค์กับจังหวัดพิษณุโลก มีแม่น้ำน่านและแม่น้ำยมไหลผ่าน ตัวเมืองอยู่ริมฝั่งแม่น้ำน่าน พิจิตรเป็นเมืองเก่าแก่ในสมัยสุโขทัย ปรากฏข้อความในศิลาจารึกหลักที่ 1ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช และในศิลาจารึกหลักที่ 8 รัชกาลพระยาลิไท เรียกว่า “เมืองสระหลวง” ซึ่งมีสถานะเป็นหัวเมืองเอกของกรุงสุโขทัย ต่อมาในสมัยกรุงศรีอยุธยา รัชสมัยของสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถได้เปลี่ยนชื่อเป็น “เมืองโอฆบุรี” ซึ่งแปลว่า “เมืองในท้องน้ำ” ลำตัด เป็นการแสดงที่มาจากการแสดงบันตนของแขกมลายู ล าตัดจะมีลักษณะตัด และเฉือนกันด้วยเพลง (ลำ) การว่าลำตัดจึงเป็นการว่าเพลงรับฝีปากของฝ่ายชาย และฝ่ายหญิงโดยตรง มีทั้งบทเกี้ยวพาราสี ต่อว่า เสียดสี แทรกลูกขัด ลูกหยอด ให้ได้ตลกเฮฮากัน สำนวนกลอนมีนัยยะออกเป็นสองแง่สองง่าม เครื่องดนตรีที่ใช้ คือ กลองรำมะนา ฉิ่ง วิธีแสดงจะมีต้นเสียงร้องก่อน โดยส่งสร้อยให้ลุกคู่ร้องรับ แล้วจึงด้นกลอนเดินความ เมื่อลงลูกคู่ก็จะรับด้วยสร้อยเดิมพร้อมกับตีรำมะนา และฉิ่งเข้าจังหวะการร้องรับนั้นด้วย

จังหวัดเชียงราย ชุด ?ฟ้อนสาวไหม/ฟ้อนเจิง? เหนือสุดในสยาม ชายแดนสามแผ่นดิน ถิ่นวัฒนธรรมล้านนา ล้้าค่าพระธาตุดอยตุง เชียงรายเป็นชื่อจังหวัดที่อยู่ทางตอนเหนือที่สุดของประเทศไทย ตั้งศาลากลางที่ต้าบลเวียง อ้าเภอเมืองเชียงราย อาณาเขตทิศเหนือจรดแคว้นเชียงตุง ประเทศพม่า โดยมีทางหลวงแผ่นดินทะลุผ่านถึงกัน ส่วนทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดต่อกับแม่น้้าโขง ทิศตะวันออกจดทิวเขาหลวงพระบางซึ่งปันเขตแดนไทยกับลาว และติดต่อกับจังหวัดพะเยา ทิศใต้กับจังหวัดพะเยา จังหวัดล้าปาง และเชียงใหม่ ส่วนทิศตะวันตกกับจังหวัดเชียงใหม่ ฟ้อนสาวไหมเป็นฟ้อนทางภาคเหนือ ทางวิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่ได้ปรับปรุงสืบทอด มาจาก ครูพลอยศรี สรรพศรี ทั้งนี้ครูพลอยศรีได้ถ่ายแบบรับท่ามาจากหญิงชาวบ้านที่จังหวัดเชียงราย ชื่อ บัวเรียว รัตนมณีกรณ์ซึ่งคุณบัวเรียวก็ได้เรียนการฟ้อนนี้มาจากบิดาของตนอีกทีหนึ่ง การแต่งกาย แต่งกายแบบพื้นเมือง คือนุ่งผ้าถุง ใส่เสื้อแขนกระบอกห่มสไบทับ เกล้าผมมวยประดับดอกไม้ การแสดง เริ่มจากการแสดงท่าหักร้างถางพง เพาะปลูกฝ้ายและหม่อน ซึ่งเป็นการแสดงของช่างฟ้อนชาย เพิ่งเพิ่มเข้ามาภายหลัง ต่อจากนั้นก็เป็นท่วงท่าในการฟ้อนสาวไหมเริ่มจากท่าเลือกไหม ดึงไหมออกจากรัง ม้วนไหม สาวไหมออกจากตัว ไหล่ ศีรษะ เท้า ม้วนไหมใต้ศอก พุ่งกระสวย กรอไหม พาดไหม ป๊อกไหม จนกระทั่งชื่นชมกับผ้าที่ทอส้าเร็จแล้ว ดนตรี ดนตรีที่ใช้ประกอบการฟ้อน จะใช้วงดนตรีพื้นเมืองซึ่งมีสะล้อ ซอ ซึง เพลงร้องมักไม่นิยมมี จะมีแต่เพลงที่ใช้บรรเลงประกอบ แต่เดิมที่บิดาของคุณบัวเรียวใช้นั้นเป็นเพลงปราสาทไหว ส่วนคุณบัวเรียวจะใช้เพลงลาวสมเด็จ เมื่อมีการถ่ายทอดมาครูนาฎศิลป์ได้เลือกสรรใช้เพลง “ซอปั่นฝ้าย” ซึ่งมีท่วงท้านองเป็นเพลงซอท้านองหนึ่งที่นิยมกันในจังหวัดน่าน และมีลีลาที่สอดคล้องกับการฟ้อนสาวไหมอย่างงดงามยิ่ง เชิง (อ่านว่าเจิง) คือ ชั้นเชิง ซึ่งหมายถึง

จังหวัดตาก ชุด ?แอ่วเมืองตาก? ธรรมชาติน่ายล ภูมิพลเขื่อนใหญ่ พระเจ้าตากเกรียงไกร เมืองไม้และป่างาม จังหวัดตาก เป็นจังหวัดในภาคเหนือ (หรือบางแห่งจัดอยู่ในภาคตะวันตก) ของไทย มีพื้นที่มากเป็นอันดับ 4 ของประเทศ แต่มีประชากรเบาบางเป็นอันดับ 2 ของประเทศ นับเป็นจังหวัดชายแดนที่ส าคัญอีกจังหวัดหนึ่งของไทย มีประวัติศาสตร์เก่าแก่นับแต่สมัยกรุงสุโขทัย ทั้งยังมีแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมที่งดงามหลายแห่งด้วย นอกจากนี้จังหวัดตากยังเป็นจังหวัดที่มีอาณาเขตติดต่อจังหวัดอื่นๆ มากที่สุดในประเทศไทย โดยมีอาณาเขตติดต่อถึง 9 จังหวัด ไม่แน่ใจ การแสดงชุดนี้ประดิษฐ์ท่ารำประกอบเพลง เจิญแอ่วเมืองตาก ซึ่งเป็นเพลงส าหรับประชาสัมพันธ์จังหวัดตาก เนื้อเพลงมีความหมาย และทำนองไพเราะน่าฟัง ประดิษฐ์ท่ารำประกอบเพลง โดย ครูทิพย์พรรณีญา ดีสังข์ โรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ตาก และบรรจุเป็นวิชาสาระเพิ่ม สาระนาฏศิลป์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ การแสดงชุดนี้เป็นการผสมผสานระหว่างท่ารำพื้นเมืองภาคเหนือ และ ชาวเขาเผ่าต่างๆ 6 เผ่า เฃ่น กระเหรี่ยง ม้ง เย้า ลีซอ มูเซอ อาข่า ได้แสดงครั้งแรกเมื่อ ปี2542 และแสดงหน้าพระที่นั่งสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี และแสดงต้อนรับคณะผู้แทนจากสาธารณรัฐประชาชนจีน และงานอื่นๆที่สำคัญๆ นอกจากผลงานการแสดง รำเจิญแอ่วเมืองตากแล้วมี การแสดงที่ ครูทิพย์พรรณีญา ได้แต่งบทร้อง และประดิษฐ์ท่ารำอีก หลายชุดการแสดง เช่น เพลงรำบวงสรวงสมเด็จพระเจ้าตากสิน ระบำกระดาษสา รำถวายพระพร ระบำหิรัญรัตน์

จังหวัดน่าน ชุด ?สะล้อ ซอ ปิน? แข่งเรือลือเลื่อง เมืองงาช้างดำ จิตรกรรมวัดภูมินทร์ แดนดินส้มสีทอง เรืองรองพระธาตุแช่แห้ง จังหวัดน่าน ตั้งอยู่ในภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย มีประวัติความเป็นมาที่เก่าแก่ยาวนาน มีชื่อเรียกในพงศาวดารว่า นันทบุรี มีพื้นที่กว้างใหญ่ เป็นอันดับ 13 ของประเทศ แต่มีประชากรเบาบางเป็นอันดับที่ 3 ของประเทศ พื้นที่เต็มไปด้วยภูเขาสูงสลับซับซ้อน และมีล าน้ าหลายสายเช่น ล าน้ าน่าน ล าน้ าว้า ทั้งยังมีประชากรหลายชาติพันธุ์ นับว่าเป็นดินแดนของความหลากหลายอีกแห่งหนึ่งของประเทศ ดนตรีคือวงสะล้อ ซอ ซึง ของน่านก็จะมีความส าคัญและเป็นสิ่งจ าเป็นหรือเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตน่าน เสมือนลวดลายที่มีความวิจิตรงดงามแต่งเติมให้วิถีน่านเด่นล้ า และมีคุณค่าการศึกษาและวิเคราะห์วงสะล้อ ซอ ซึง ของน่านที่ดำเนินมาส่วนหนึ่งเพื่อเป็นพื้นฐานสำหรับการศึกษาค้นคว้าในรูปแบบของระเบียบวิธีวิจัยดนตรีน่านในโอกา สต่อไปนั้น มีข้อมูลที่น่าสนใจคือ การเรียกขานวงสะล้อ ซอ ซึง ที่แท้จริงของล้านนานี้มีอยู่จริง และสมบูรณ์ที่สุด มีอยู่ที่จังหวัดน่าน

จังหวัดลำพูน ชุด ?ฟ้อนหริภุญชัย? พระธาตุเด่น พระรอดขลัง ลำไยดัง กระเทียมดี ประเพณีงาม จามเทวีศรีหริภุญไชย จังหวัดลำพูนหรือเดิมเรียกว่า “นครหริภุญไชย” เป็นจังหวัดที่มี ประวัติความเป็นมาอันยาวนานที่สุดในภาคเหนือ มีอายุการก่อสร้างเมืองเป็นเวลา 1300 ปีเศษ ล าพูนเป็นแหล่งรวมประเพณีวัฒนธรรม ล้านนา โบราณสถานอันเก่าแก่ และแหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติอันสวยงาม มีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพ เกษตรกรรม มีล าไย และกระเทียมเป็นพืชเศรษฐกิจที่ส าคัญ อีกทั้งยังมี ความสามารถในการผลิตหัตถกรรมที่ต้องใช้ ศิลปะและฝีมือที่ปราณีต ละเอียดอ่อน ฟ้อนหริภุญชัย ประดิษฐ์ ขึ้นโดยผู้ช่วยศาสตราจารย์ดิเรกชัย มหัทธนะสิน อาจารย์ประจ าภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๒๖ เป็นการประดิษฐ์ท่าฟ้อนตามจินตนาการสู่อดีต สมมติว่าเป็นการฟ้อนในคุ้มหลวงของนางจามเทวี กษัตริย์เมืองหริภุญชัย ท่าฟ้อนจะเป็นแบบผสมผสานกันระหว่างท่าร าของภาคกลาง ท่าฟ้อนจะเป็นแบบผสมผสานกันระหว่างท่าร าของภาคกลาง ท่าฟ้อนแบบมอญ-พม่า และท่าฟ้อนแบบเมืองเหนือ ลักษณะเด่นของฟ้อนชนิดนี้คือ มีลีลาอ่อนช้อย สง่างามและอลังการแบบวังหลวง ท่ำฟ้อน ท่าฟ้อนหริภุญชัย ผู้ประดิษฐ์ได้ตั้งชื่อท่าฟ้อนโดยแต่งเป็นร่ายล้านนาดังนี้ ? เบิกฟ้า ทอดผ้าหริภุญชัย เกรียงไกรสัตตบงกช ร่ายอธิยศบารมี กั้งสัตรู ข่มสูหื้ออยู่ใต้ฟ้า อุบลต้องเกิงกาง ซาบซ่านรัศมี เบญจกัลยาณีหศรีหลวงเวียง เพียงนางพญากราย โผดผายทศพิธราชธรรมวิวิธ สถิตเหนือปฐพี

จังหวัดเพชรบูรณ์ ชุด ?รำศรีเทพ? เมืองมะขามหวาน อุทยานน้ำหนาว ศรีเทพเมืองเก่า เขาค้ออนุสรณ์ นครพ่อขุนผาเมือง เพชรบูรณ์ ตั้งอยู่ในเขตภาคเหนือตอนล่าง แวดล้อมไปด้วยพื้นที่ป่าเขาเขียวขจี ภูมิประเทศมีทัศนียภาพสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นเขาค้อ หรืออุทยานแห่งชาติน้้าหนาว ทั้งยังมีแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจคือ อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ซึ่งได้รับรางวัล Thailand Tourism Award ประจ้าปี 2543 ประเภทแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโบราณสถานยอดเยี่ยม รวมไปถึงอาหารขึ้นชื่ออย่าง ไก่ย่างวิเชียรบุรี ขนมจีนหล่มเก่า และผลไม้ยอดนิยมของจังหวัด คือ มะขามหวานเมืองเพชร และ ลูกเสาวรส รำศรีเทพ ?ศรีเทพเมืองเก่า? หนึ่งในค้าขวัญของจังหวัดเพชรบูรณ์ ในบันทึกนี้จะเล่าถึงการแสดงที่เกี่ยวข้องกับโบราณสถานที่อยู่ที่ อ้าเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ จากด้าริของอดีตผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์ นายสมศักดิ์ ศรีวรรธนะ มีความประสงค์ที่จะประชาสัมพันธ์ อุทยานประวัติศาสตร์เมืองโบราณศรีเทพ ซึ่งตั้งอยู่ ณ อ้าเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อของจังหวัดเพชรบูรณ์จึงให้ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเพชรบูรณ์ ค้นคว้าวิจัยรูปแบบการแสดงเพื่อประชาสัมพันธ์ให้นักท่องเที่ยวและประชาชนทั่วไปที่สนใจ และจะได้ไปเที่ยวเยี่ยมเยือนอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ศูนย์ศิลปวัฒนธรรมจังหวัดเพชรบูรณ์ จึงให้คณะวิจัยศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเพชรบูรณ์ด้าเนินการวิจัยและส่งผลวิจัยให้ภาควิชานาฏศิลป์ วิทยาลัยครูเพชรบูรณ์ คิดประดิษฐ์ท่าระบ้าขึ้น ตามรายงานการวิจัยซึ่งทราบว่าเมืองโบราณศรีเทพได้รับเอาอิทธิพลอารยธรรมของอินเดียโบราณ อารยธรรมทวาราวดี และอารยธรรมขอมโบราณมาก่อนพระนคร ดังนั้นภาควิชานาฏศิลป์ โดยคณาจารย์และนักศึกษาวิชาเอกนาฏศิลป์รุ่นที่ 2 จึงร่วมกันประดิษฐ์ท่าร้าระบ้าศรีเทพ โดยมีลักษณะผสมผสานของอิทธิพลทั้ง3 ดังกล่าว ท้าให้ลักษณะของลีลาท่าร้าของระบ้าชุดนี้สวยงามและเด่นแปลกตากว่าระบ้า

ทดสอบการโพสข้อความเพื่อโชว์หมวดหมู่ต่างๆ