เรนุกาญน์ ใสสะอาด ชื่นชม อ.สันติ อภัยราช

[apairach]

ความเป็นครู  ไม่ได้เริ่มต้นที่แปดโมงเช้า  แล้วสิ้นสุดลงตอนหกโมงเย็น  เพราะเมื่อใดก็ตามที่คนนิยามคุณว่า  ครู  ขอให้รู้ว่าครู  เค้าเป็นกันทั้งชีวิต  หลายคนเปรียบเปรยครู  เป็นเรือจ้าง  หลายคนเปรียบเปรยครูว่าเป็น  นักปฏิวัติในสนามรบของการศึกษา  และอีกหลายคนก็เปรียบเปรยครูว่าเป็น  กระจกเงาของศิษย์  ทุกคนต่างมอบสมญานามสำหรับครูมากมาย  แล้วในความคิดของท่านล่ะ  เปรียบเปรยครูกับสิ่งใด...
ครูที่ยิ่งใหญ่คือ ครูแห่งแผ่นดิน  ครูคนแรกที่ได้ยลยิน คือบิดรมารดา  ครูที่ให้การศึกษาคือ  พ่อครูแม่ครูที่อบรมสั่งสอนอยู่ในโรงเรียน  ในชีวิตของข้าพเจ้าได้พบเจอครูที่ให้ความรู้มามากมาย  ไม่เว้นแม้แต่ครูที่ชื่อประสบการณ์  ครูทุกท่านต่างมอบความรัก ความเมตตา  ประสาทประสิทธิ์วิชาให้กับข้าพเจ้าอย่างเปี่ยมล้น เฉกเช่นเดียวกับ  “ อาจารย์สันติ  อภัยราช ”
ถ้านิยามของความประทับใจ  คือความทรงจำและแรงบันดาลใจแสนสุขแห่งประสบการณ์  ข้าพเจ้าจะขอจดจำนิยามนั้นไว้ตลอดชีวิต  ข้าพเจ้าเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์สันติ ตั้งแต่ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ถ้าย้อนเวลากลับไปในตอนนั้น ข้าพเจ้าเรียนวิชาวรรณกรรมท้องถิ่นกับท่าน  โดยส่วนตัวของข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าชอบเขียนเรื่องราวตามจินตนาการ  ชอบฟังการเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ในสถานที่ต่างๆ  เมื่อข้าพเจ้ามีโอกาสได้เรียนกับท่าน  ท่านทำให้ข้าพเจ้าหลงรักและหวงแหนบ้านเกิดของตัวเอง  ทำให้ข้าพเจ้าสนใจเรื่องราวความเป็นมาของบ้านเกิดมากยิ่งขึ้น  จนทำให้ข้าพเจ้าเขียนวรรณกรรมท้องถิ่นได้อย่างสมบูรณ์  ตลอดระยะเวลาที่ได้เรียนกับท่าน  ข้าพเจ้ารู้จักประวัติสถานที่โบราณทุกมุมของจังหวัดกำแพงเพชร  ท่านพาข้าเจ้าและเพื่อนๆ ไปลงสถานที่ ซึ่งสนุกและตื่นเต้นมาก  ท่านไม่เคยเหน็ดเหนื่อยกับการมอบความรู้ให้แก่ลูกศิษย์  ประหนึ่งนักปราชญ์ของจังหวัดกำแพงเพชร  ความสงสัยของลูกศิษย์  ท่านสามารถคลี่คลายและตอบได้ทั้งหมด  มากไปกว่านั้น  ข้าพเจ้าได้รับโอกาสให้เป็นพิธีกรร่วมกับท่านในรายการโทรทัศน์วัฒนธรรมจังหวัดกำแพงเพชร  นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านได้มอบสิ่งดีๆให้กับเด็กบ้านนอกอย่างข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าพูดไม่ค่อยเก่ง  และค่อนข้างตื่นเต้นในขณะที่ถ่ายทำรายการ  จนบางครั้งข้าพเจ้ารู้สึกท้อ  แต่ท่านจะคอยเป็นผู้ชี้แนะ  แนะนำ  และให้กำลังใจข้าพเจ้าอยู่เสมอ  จนทำให้ข้าพเจ้าสามารถจัดทำรายการร่วมกับท่านได้อย่างสมบูรณ์  แม้ในตอนนี้ข้าพเจ้าจบการศึกษาระดับปริญญาตรีแล้ว  แต่ความรัก  ความห่วงใยจากท่านยังส่งมอบมาให้ข้าพเจ้าเสมอมา  คอยช่วยเหลือ  คอยตักเตือน  อบรมสั่งสอนข้าพเจ้า  ในยามที่ข้าพเจ้าพลาดพลั้ง ด้วยหัวใจที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตา  จึงทำให้ข้าพเจ้าตระหนัก
ในความเป็นพ่อพิมพ์ที่ดีของท่าน  และยึดแบบอย่างของท่านมาดำเนินชีวิต
ทุกวันนี้การทำหน้าที่ของข้าพเจ้า  ยังคงใช้แบบอย่างที่ดีที่ได้รับจากท่าน  จากครูที่สร้างแรงบันดาลใจ  ในโอกาสนี้ข้าพเจ้าขอรำลึกถึงพระคุณของท่านด้วยความรัก และความเคารพที่ช่วยส่องแสงสว่างทางปัญญาให้ข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าจะไม่ลืมพระคุณของท่าน  จะตอบแทนด้วยการทำหน้าที่ของตัวเองด้วยหัวใจ  และจะสร้างแรงบันดาลใจให้คนดีมาเป็นครูดีของแผ่นดิน