ชิงช้าร้องไห้ โดย นางสาวอนุสรา นก

ชิงช้าร้องไห้
กลิ่นหอมของปลาทูที่ฉันคุ้นเคยหอมฟุ้งขึ้นไปบนที่นอน ทำให้ฉันต้องรีบลุกจากที่นอน ลงไปช่วยแม่ ในครัว เสียงตะหลิวกระทบกระทะดังก้องจนข้างบ้านชินหู วันนี้แม่ทำน้ำพริกกะปิ ปลาทู ผักต้ม ชะอมไข่ทอด และไข่ต้มให้น้องสาวตัวร้าย ขี้แยที่นอนยังไม่ตื่น ฉันตื่นเช้าทุกวันเพื่อช่วยแม่ทำกับข้าว แล้วก็ต้องรีบวิ่งไปบนบ้านเพราะเสียงของยายน้องสาวร้องไห้ดังลั่นบ้าน ฉันอุ้มน้องลงมาข้างล่างพาไปนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน น้องหยุดร้องและแกว่งชิงช้าไปมา ชิงช้านี้พ่อทำให้เรามีสองตัว ตัวหนึ่งสีแดง อีกตัวสีส้ม มันมีสีสันสวยงาม น่ารัก ฉันชอบตรงหน้าบ้านมากเพราะพ่อชอบมาปลูกต้นไม้ดอกไม้ อย่างตำลึงหน้าบ้านตอนนี้มันเลื้อยเต็มรั่ว แม้ว่าแม่บ่นให้พ่อฆ่าทิ้งแต่พ่อบอกว่าถึงมันจะไม่มีดอกสวยๆแต่มันไว้ทำกับข้าวได้ คนแถวนั้นชอบเรียกบ้านฉันว่าบ้านรั้วตำลึง อยากให้พ่อมาเห็นจังตอนนี้ดอกไม้ที่พ่อปลูกอกดอกเต็มไปหมด มองแล้วคิดถึงพ่อ พ่อไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น ไปกับเพื่อนพ่อแถวหมู่บ้าน พ่อบอกว่าจะได้เอาเงินให้ลูกๆได้เรียนสูงๆ ซื้อของเล่นให้ฉันกับน้องให้เต็มบ้านเลย พ่อไปสองปีแล้ว โทรหาบ้าง ทุกครั้งที่พ่อโทรมาฉันกับน้องชอบแย่งโทรศัพท์กันจนโดนแม่ดุเสมอ ?ไปอาบน้ำได้แล้วลูกได้เวลากินข้าเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย?ฉันอุ้มน้องไปให้แม่ แล้วรีบอาบน้ำมากินข้าวปั่นไอแดงไปโรงเรียน ไอแดงคือจักรยานที่พ่อซื้อให้ พ่อจะซ่อมมันทุกครั้งที่มันเสีย พอเลิกเรียนฉันจะมารถน้ำต้นไม้ ดอกไม้ ช่วยแม่เลี้ยงน้องเพราะแม่ต้องไปเก็บผักหลังบ้านมาทำกับข้าว มีผักชี คะน้า ผักกาด มะเขือ ผักบุ้ง ไม่ต้องไปซื้อ พ่อทำแปลงผักไว้ก่อนที่พ่อจะไป พ่อบอกกับแม่ตอนอยู่บ้านทุกวันว่า อยากกินกับข้าวฝีมือแม่และผักที่เราช่วยกันปลูก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันรีบวิ่งไปรับและได้ยินเสียงที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุด ?เป็นไงบ้างลูก แม่กับน้องล่ะอยู่ไหน??สบายดีค่ะ แม่กับน้องอยู่ข้างล่างค่ะ? ?บอกแม่ด้วยนะว่าสงกรานต์ปีนี้พ่อกลับบ้าน ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี พ่อต้องไปทำงานแล้ว พ่อรักหนูมากนะ? ?ค่ะ หนูก็รักพ่อค่ะ?พอวางสายฉันก็รีบวิ่งไปบอกแม่ วันนี้ฉันนั่งทำการบ้านอย่างมีความสุข ฉันนับวันรอที่พ่อจะจะกลับมา แล้วก็ใกล้มาถึงวันสงกรานต์ คนที่ไปทำงานอยู่ต่างจังหวัดก็เริ่มทยอยกลับบ้าน ฉันนั่งรอที่ชิงช้าหน้าบ้านทุกวันจนเลยวันสงกรานต์ พ่อก็ยังไม่มาฉันนั่งร้องให้ทำไมพ่อผิดสัญญา แม่เดินมาถามว่าฉันเป็นอะไรร้องไห้ทำไม ฉันพูดทั้งน้ำตา ?ไหนพ่อบอกจะมาแล้วทำไมพ่อไม่มา? เขาให้พ่อทำงานต่ออีกสามเดือนถึงจะได้กลับบ้าน ตอนเช้าก็มีไปรษณีย์มาจอดหน้าบ้านแม่ออกไปรับ แล้วแม่ก็ถือกล่องมาใบหนึ่ง ข้างหน้าเป็นชื่อพ่อ เราเปิดดูอย่างตื่นเต้น ข้างในกล่องมีตุ๊กตาหมีน่ารัก มีกระดาษติดไว้ว่าของลูกสาวลูกคนโตสุดสวย อีกตัวเป็นตุ๊กตาผู้หญิงมีไขลานตรงหลังเมื่อไขลานแล้วจะเดินได้เขียนว่าให้ลูกคนเล็กน่ารัก น้องชอบมากถือไม่ยอมวางเลย และก็มีน้ำหอมขวดเล็กๆเขียนว่าให้ภรรยาที่แสนดี เราอ่านแล้วหัวเราะพร้อมกัน พ่อจะขี้เล่นอย่างนี้เสมอ ฉันนอนกอดตุ๊กตาหมีทุกคืนมันทำให้ฉันหยุดร้องไห้ เปิดเทอมแล้ววันนี้ต้องเดินไปโรงเรียน เพราะไอแดงยางรั่ว แต่ไม่เป็นไรใกล้จะสิ้นเดือน เดือนนี้แหล่ะที่พ่อจะกลับมา ฉันรู้สึกตื่นเต้นจังเลย ตอนเย็นของทุกวันฉันก็จะมานั่งตรงชิงช้าสักวันพ่อต้องเดินเข้ามา วันแล้ววันเล่าพ่อก็ยังไม่มา โทรศัพท์ก็ไม่ดังเลย ฉันชะเง้อรออยู่หน้าบ้าน แล้ววันนี้น้าชัยมาบ้านพร้อมกล่องใบหนึ่งและกระเป๋า น้าชัยคือเพื่อนของพ่อที่ไปทำงานที่ญี่ปุ่นด้วยกัน น้าชัยทำหน้าเสียเหมือนว่าจะร้องไห้แล้วบอกแม่ว่าพ่อเสียแล้ว พ่อถูกผู้ร้ายชิงทรัพย์และทำลายร่างกายจนเสียชีวิต แม่ทรุดลงกับพื้น น้าชัยรีบพยุงแม่มานั่งตรงบันได แม่ร้องไห้ไม่หยุด น้าชัยบอกแม่ว่าในกะเป๋ามีเสือผ้าของใช้และเงินที่พ่อทำงานมาพ่อเตรียมไว้ทุกอย่างหวังจะได้กลับบ้าน และในกล่องคือกระดูกขี้เถาของพ่อ แม่รับมาโดยไม่พูดอะไร ได้แต่ร้องไห้ ฉันเดินไปนั่งที่ชิงช้าได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม ทำไม การรอคอยของฉันจบลงแล้วหรอ ฉันร้องให้จนสะอื้น แล้วก็นึกถึงตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเพราะฉันยังเด็กคงรถล้ม แต่รู้ว่าพ่อพาฉันขึ้นมอเตอร์ไซค์จะไปตลาดตอนนั้นรู้แค่ว่าฉันเจ็บหัวเข่ามาก เลือดไหล และฉันยิ่งร้องดังขึ้นเพราะพ่อมีเลือดไหลตรงหน้าผาก พ่ออุ้มฉันขึ้นพ่อร้องไห้แล้วพูดว่า พ่อขอโทษ พ่อขอโทษ คำนี้ยังอยู่ในหัวของฉันถึงวันนี้ พ่อคงรักฉันมาก แล้วน้าชัยก็เดินออกจากบ้าน น้าชัยก็ร้องให้ไม่แพ้ฉันเหมือนกัน วันนี้ฉันขอไปนอนกับแม่โดยที่ไม่ลืมเอาเจ้าตุ๊กตาหมีไปด้วย ฉันร้องให้ทั้งวันเพลียมากจึงหลับไป ฉันสะดุ้งตื่นลืมตาก็เห็นเงาของแม่ แม่กำลังร้องไห้ เสียงสะอื้นของแม่ดูอดกลั้นเพราะกลัวฉันกับน้องตื่น ฉันลุกขึ้นแล้วเข้าไปกอดแม่เราร้องให้กันทั้งคืน เช้าวันนี้ชาวบ้านที่รู้ข่าวมากันเต็มบ้าน พวกเขาก็มาปลอบใจ ให้กำลังใจ ฉันเดินมานั่งที่ชิงช้า มันดูไม่มีสีสัน เหมือนมันร้องให้ตามฉันอยู่ แม่เดินมานั่งกับฉัน ?พ่อไม่ได้ไหนหลอกพ่ออยู่กับเรา พ่ออยู่บนนั้น? แม่ชี้ไปบนฟ้า ?พ่อมองหนูอยู่ ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี? แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นต้องหันไปมอง มันคือเสียงของน้องสาวที่กำลังเล่นของเล่นที่พ่อซื้อมาให้ น้องนั่งหมุนไขลานแล้วก็หัวเราะเวลามันเดิน ทำให้แม่ยิ้มขึ้นมาแม่เดินไปหาน้อง ฉันมองตามหลังแม่ ฉันสงสารแม่จังต้องขาดเสาหลักของบ้าน แม่ต้องเข็มแข็งเพื่อลูก หลังจากคืนนั้นฉันก็ไม่เห็นแม่ร้องไห้อีกเลย แม่ต้องเป็นทั้งพ่อและแม่เพื่อลูก หลายปีผ่านไปฉันเข้าเรียนมหาลัยด้วยเงินของพ่อที่แม่เก็บไว้ น้องสาวก็โตขึ้นไม่งอแงชอบไปช่วยแม่รดน้ำผักสวนครัวหลังบ้าน แม่ไปรวมตัวกับชาวบ้านช่วยกันทำสินค้าเพื่อนำไปขายนำเงินเข้าหมู่บ้าน และทำให้ชาวบ้านมีเป็นรายได้ แม่ดูมีความสุข แม่คงเหนื่อยมาก และแม่ทำหน้าที่ของผู้นำ เป็นเสาหลักของบ้านได้อย่างดี ฉันภูมิใจมากที่แม่เข็มแข็ง ฉันนั่งชิงช้าตัวเก่าตรงหน้าบ้าน ทุกครั้งที่ฉันเลิกเรียน ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิมยังรอใครคนหนึ่งกลับมา ทั้งที่รู้ว่าไม่มีใครกลับมาแล้ว ฉันยังรอเขาอยู่ ยังรอที่เดิม
นางสาวอนุสรา นกเพ็ชร
โปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชิงช้าร้องไห้ โดย นางสาวอนุสรา นก (อ่าน 6246 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 4 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้