จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

ระลึกถึง คุณแม่นารี  ทัศนะแจ่มสุข
   ราวฟ้าฟาด กลางใจ สายใยรัก       ลูกประจักษ์ ในจิต เฝ้าคิดหวน
มือที่นุ่ม แสนละมุน หนุนเนื้อนวล         แม่ของลูก เห่ชวน กล่อมหลับนอน
   โอละเห่ โอละหึก เจ้าจอมขวัญ        ทุกคืนวัน ไม่เหินห่าง เจ้าขวัญอ่อน
หลับหนุนแขน อบอุ่น บนที่นอน         ลูกคิดย้อน ยามนี้   ไม่มีแล้ว
   เคยสอนสั่ง สั่งสอน ก่อนนอนหลับ   ยามไปกลับ โรงเรียน รับแน่แน่ว
ความรักแม่ มีต่อลูก แสนเพริศแพร้ว                ดังดวงแก้ว แตกสลาย มลายไป
   แม่ไม่เคย ดุด่า ไม่ว่ากล่าว                      ถนอมราว ไข่ในหิน ถวิลหาย
ลูกเติบใหญ่ รักของแม่ ไม่เสื่อมคลาย                 ถนอมใจ ถนอมจิต มิตรในเรือน
   ทั้ง ต้อง ตั้น อยู่ในจิต สนิทแนบ               ยามเจ็บแอบ อิงแม่ ใครจะเหมือน
ยามเจ็บป่วย แม่นารี อยู่เฝ้าเตือน                    ไม่ห่างลูก ห่างเรือน ทุกวันวาร
   ลูกเรียนจบ แม่ชื่นจิต สนิทนัก                 โอ้ความรัก ของแม่ ลูกขับขาน
เมื่อลูกสาว ทั้งสอง ได้ทำงาน                         แม่ชื่นบาน มีสุข ทุกคืนวัน
   ยังมิได้ ตอบแทน พระคุณหมด      อะไรทด แทนคุณ แม่ของฉัน
ลูกตั้งหลัก ปักฐาน ไม่นานกัน         แม่มาผัน จากไป  ในความดี
   ต่อแต่นี้ ใครเล่า จะเฝ้ารัก         ใครเล่าจัก ดูแล ห่วงศักดิ์ศรี
ใครเล่าจัก  รักเรา แม่นารี            ใครเล่าจัก  มีชีวี  เพื่อสองเรา
   เมื่อฟ้ารับ แม่ไป ใกล้กับพ่อ                    ขอสองคลอ เคลียรัก ให้หายเหงา
  พ่อรับแม่  อยู่สวรรค์ วิมานเนา                     เกษมสุข ไม่อับเฉา   เรารับรู้
ขอพ่อแม่ มีสุข ไร้ทุกข์สิ้น              ลูกยลยิน ส่งบุญ ไม่อดสู
จะรักแม่ รักพ่อ ลูกเชิดชู                                ขอท่านอยู่ สรวงสวรรค์ นิรันดร์เทอญ