จดหมายเหตุวัฒนธรรมกำแพงเพชร โดย อาจารย์สันติ อภัยราช

เจ้าผึ้งน้อย โผบิน ไปจากอก
จิตตระหนก ผึ้งจาก พรากไปแล้ว
เคยร่วมงาน นับสิบปี  ที่เพริศแพรว
ดั่งดวงแก้ว พลันแตก แหลกราญใจ

ผึ้งร่างใหญ่  ใจกว้าง  ห้าวหาญนัก
เสียงประจักษ์ ดังลั่น  จิตสดใส
พูดจาตรง คิดพูด ไม่เกรงใคร
แต่หัวใจ น่ารัก  น่าพักพิง

พูดไม่เพราะ โผงผาง  ผึ้งช่างคิด
งานสร้างสรรค์ เธอวิจิตร ไปทุกสิ่ง
งานท่องเที่ยว.ไม่รองใคร ได้ผึ้งจริง
ผึ้งแข็งแกร่ง  เป็นคนหยิ่ง ไม่ง้อคน

ผึ้งโกรธง่าย หายไว ใจรอบรู้
ถ้ารู้ใจ ไม่อดสู   ในทุกหน
อบจ. การท่องเที่ยว ไม่อับจน
ผึ้งบันดล งานดี มีผลงาน

ขายผัดไทย แทนแม่ สุภาพรัก
หน้างอมัก ยิ้มแย้ม เมื่อประสาน
ผู้คนรัก ผึ้งจริงใจ ไม่ร้าวราน
แต่เรื่องงาน ผึ้งไม่ทิ้ง ผึ้งจริงใจ

ครูไปซื้อ ผัดไทย เมื่อวันก่อน
ผึ้งอาทร.ดูแล อย่างหวั่นไหว
อาจารย์ขา ผึ้งอาจจาก  โลกนี้ไป
ถ้าผึ้งตาย ร้านต้องปิด  จิตรำพ้น

ยังไม่ตาย หรอกผึ้ง.อายุน้อย
ครูอาจจะ ไปคอย บนสวรรค์
เพียงอึดใจ ผึ้งจาก  พรากนิรันดร์
คำรำพัน.เมื่อพบผึ้ง.ซึ้งกมล

ขอผึ้งน้อย บินสู่  สรวงสวรรค์
จะจดจำ กันและกัน ไม่สับสน
ผึ้งจะอยู่ ในจิต มิตรทุกคน
โลกของผึ้ง ต้องสุขล้น นิรันดร์กาล