เรื่องสั้น เรื่องรู้ตัวเมื่อสาย โดยนางสาววัชรีพร ไทยปิยะ โปรแกรมวิชาภาษาไทย

รู้ตัวเมื่อสาย
เสียงโครมครามจาการขว้าง ปา สิ่งของ เสียงตะโกนโวยวายของต่อ เด็กชายวัย 18 ปี กำลังประชดประชันดังอย่างไม่ขาดสาย สักครู่เสียงรถมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งก็ขับออกจากบ้านด้วยความเร็วสูง ต่อเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านหลังนี้ พ่อแม่จึงรักดั่งไข่ในหิน ต่อถูกพ่อแม่ตามใจตั้งแต่สมัยเขายังเป็นเด็กๆ เขาจึงมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองมาก อยากได้อะไรต้องได้ทุกอย่างไม่ว่าสิ่งๆนั้นจะแพงแค่ ไหนเพื่อนๆในละแวกนั้นต่างพากันอิจฉาต่อที่มีพ่อแม่ตามใจ ต่อเรียนโรงเรียนในเมือง ใส่เสื้อผ้าเรียบกริบทุกวัน ได้ทานอาหารจากฝีมือแม่ก่อนไปโรงเรียนทุกวัน แต่เขากลับไม่ตั้งใจเรียน หนีเรียนไปนั่งเล่นในป่าหลังโรงเรียน โดดเรียนไปเล่นเกมส์ตามร้านต่างๆ เขาโกหกพ่อแม่ว่าต้องใช้เงินไปจ่ายค่ารายงาน งานกลุ่ม ค่าหนังสือ เพื่อนำเงินไปเล่นเกมส์กับเพื่อนไปวันๆ นานวันเขาก็พบเจอกับเพื่อนใหม่ในร้านเกมส์ซึ่งมีนิสัยอันพาลเกเร เป็นนักเลงหัวโจกและได้ชวนกันไปชกต่อย หาเรื่องวัยรุ่นไปทั่ว ครั้งหนึ่งเขาไปซื้อของแล้วเขาถูกคู่อริวัยรุ่นทำร้ายร่างกายอาการหนัก เมื่อพ่อแม่รู้ข่าวจึงรีบพาเขาส่งโรงพยาบาล ด้วยความหวังดีของ พ่อแม่ของต่อจึงไปลาครูประจำชั้นให้ต่อ คำพูดของครูประจำชั้นทำให้แม่ของเขาต้องน้ำตาไหลเพราะว่าต่อไม่มีสิทธิ์สอบแล้วตอนนี้อยู่ในเวลาพักการเรียน ครูประจำชั้นบอกว่าได้ส่งจดหมายแจ้งผู้ปกครองหลายฉบับและฝากต่อไปให้แล้ว แต่พ่อและแม่ไม่เคยเห็นจดหมายนั้นเลย แม่ขอร้องครูประจำชั้นให้โอกาสต่อได้เรียนให้จบ ม. 6 เพราะเป็นเทอมสุดท้ายแล้วครูจึงให้โอกาสเข้าอีกครั้ง เมื่อต่อหายดีเป็นปกติแล้วแม่ถามถึงเรื่องการไม่ไปเรียนของต่อ เมื่อต่อได้ยินดังนั้นก็ไม่ยอมรับและด่าทอว่าทำไมไม่เชื่อเขาไปเชื่อคนอื่นทำไม แม่ขอร้องให้ต่อกลับไปเรียนให้จบ เขามิได้ปฎิเสธแต่อย่างใด เขาไปเรียนตามคำขอของแม่ พอไปเรียนได้ประมาณสองสามอาทิตย์เขาก็กลับไปทำพฤติกรรมเดิมอีก คราวนี้ร้ายแรงกว่าครั้งก่อนๆเพราะเข้าได้ลองใช้สารเสพติด ทำให้ต่อต้องขอเงินพ่อแม่มากขึ้นเพื่อจะนำไปเสพยา สุขภาพของต่อจากเป็นเด็กที่หน้าตาดีก็เริ่มดำคล้ำและทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็ว วันหนึ่งต่อขอเงินจากแม่แต่วันนั้นพ่อกำลังไปเบิกเงินที่ธนาคารยังไม่กลับแม่จึงบอกให้ต่อรอตอนเย็นเขาโมโหแม่มาก เพราะทุกครั้งที่ต่อขอเงินแม่ก็จะให้ทันที ด้วยความโมโหบวกกับฤทธิ์ของยาเสพติดเข้าจึงโวยวายและทุบตีแม่บังเกิดเกล้าของเขาจนอาการสาหัสปานตายแล้วขับรถออกจากบ้านเหมือนที่เคยทำ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาสร้างปัญหาไม่เว้นแต่ละวัน ทำให้พ่อแม่ของเขาไม่สบายใจเลย อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นปรากฏว่าเป็นเสียงจากสถานีตำรวจว่าลูกชายของเขาถูกจับในข้อหาเสพสารเสพติดตอนนี้อยู่ที่สถานีตำรวจ พ่อแม่ได้ยินดังนั้นจึงรีบไปเบิกเงินที่ธนาคารแล้วรีบเดินทางไปยังสถานีตำรวจ ขณะเดินทางเกือบถึงสถานีตำรวจเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งครานี้เป็นเสียงของต่อที่โทรศัพท์มาเร่งแม่ให้มาไวๆพอสิ้นสุดการโทร รถพ่อแม่ของต่อได้ชนกับรถพ่วงจึงทำไห้เสียชีวิตในทันทีที่ใกล้ กับสถานีตำรวจต่อไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่เขารอได้จากเขาไปแล้ว เขานั่งรอได้สักพักก็เห็นคนมารุมล้อมดูอะไรบางอย่างเขาจึงงวิ่งไปดู ปรากฏว่าสิ่งที่เห็นคือศพของพ่อแม่บังเกิดเกล้าของเขานั่นเอง ต่อทำอะไรไม่ถูกนอกจายืนมองร่างที่ไร้วิญญาณพ่อและแม่ที่อยู่ตรงหน้า เขาทรุดตัวลงแล้ววิ่งไปโอบกอดศพซึ่งปกติเขาไม่เคยกอดแม่สักครั้งเมื่อยามมีชีวิตอยู่ แล้วได้แต่ร้องให้กล่าวคำขอโทษกับศพแม่เป็นร้อยเป็นพันครั้งแต่ก็ไร้ประโยชน์ในเมื่อแม่ไม่ได้ยินคำเหล่านั้นเขาคิดย้อนไปตอนที่แม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่เคยทำให้แม่ภูมิใจในตัวเขาเลย เขาทำให้ความหวังของแม่พังทลาย เขาทำร้ายจิตใจและร่างกายแม่นับครั้งไม่ถ้วน หลังจากงานศพเสร็จสิ้นลงแล้วต่อได้นำเงินเก็บที่พ่อและแม่มีอยู่ไปเรียนจนจบปริญญาตรีและประสบผลสำเร็จในชีวิต เขาไม่มีพ่อแม่มายินดีเหมือนกับลูกคนอื่นๆ เขาเหลือเพียงรูปของพ่อแม่และรองเท้าแม่เพียงหนึ่งข้างที่เขาเก็บได้เมื่อวันที่เกิดอุบัติเหตุไว้ดูต่างหน้า เขาได้แต่นึกถึงคำสั่งสอนของพ่อแม่และเสียดายที่พ่อแม่ของเขาไม่ได้เห็นวันที่เขาประสบความสำเร็จในชีวิต

เรียบเรียงโดย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องสั้น เรื่องรู้ตัวเมื่อสาย โดยนางสาววัชรีพร ไทยปิยะ โปรแกรมวิชาภาษาไทย (อ่าน 9331 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้