เรื่องสั้น เรื่องเพราะความอยาก โดยนางสาวนลิน อนิวัต โปรแกรมวิชาภาษาไทย ชั้นปีที่๒ คณะครุศ

[apairach]

เพราะความอยาก
ตอนนี้ฉันกำลังตื่นเต้นกับเจ้ากล่องสี่เหลี่ยมผูกโบว์สีขมพูกล่องนี้อยู่ พลางเขย่าเบาๆอย่างอยากรู้อยากเห็นว่าข้างในนั้นจะเป็นอะไร  แต่ก็ไม่มีสียงของกล่องกระทบกับของด้านในเลย ฉันจึงเดาได้ไม่ยากว่ามันต้องเป็นตุ๊กตาที่มีขนาดใหญ่มากแน่ๆ แฟนคนนี้ไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยจริงๆ และเมื่อเปิดกล่องดู มันก็คือตุ๊กตาหมี ที่มีขนาดใหญ่พอๆกับฉันเลยทีเดียว ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ฉันอยากได้อยู่ตอนนี้ เขาชั่งเป็นผู้ชายที่รู้ใจผู้หญิงเสียจริงเชียว
วิวัฒน์เขาเป็นแฟนหนุ่มของฉันเราคบกันมาได้เกือบสองเดือนแล้ว เขามักจะทำอะไรให้ฉันประทับใจอยู่เสมอ เขาจะมีของขวัญพิเศษมอบให้ฉันตลอดไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญอะไร เขาจะคอยไปรับไปส่งฉันจากบ้านไปที่ทำงานเกือบทุกวัน วันหยุดเสาร์ อาทิตย์ก็จะพาไปเที่ยวที่นู้นที่นี้ตามประสาคนเป็นแฟนกัน เขาจะเป็นฝ่ายโทรหาฉันตลอด เลี้ยงข้าวทุกครั้งที่เจอกัน จนทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจ แต่ในใจก็คิดว่ามันก็เป็นหน้าที่ของผู้ชายไม่ใช่หรือที่จะต้องเลี้ยงข้าวผู้หญิง 
ฉันก็ไม่เคยคิดเหมือนกันนะว่า ผู้ชายดีดียังมีอยู่บนโลกนี้และคิดไม่ถึงว่าฉันจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนหนึ่งที่ได้เจอกับผู้ชายดีดีอย่างเขา  ฉันบังเอิญได้รู้จักกับเขาโดยเพื่อนของฉันเป็นคนติดต่อให้ เขาบอกกับฉันว่า เขารู้สึกชอบฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน ผู้หญิงคนไหนที่ได้ฟังแบบนี้ก็ต้องรู้สึกดีใจกันทั้งนั้นแหละ จะมีสักกี่คนที่ได้เจอกับรักแรกพบดีๆอย่างฉัน เขาเอาใจใส่ ดูแลฉันอย่างดี ถึงแม้ว่าฉันค่อนข้างจะขี้โมโห เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้นู้นอยากได้นี่อยู่ตลอด เขาก็ไม่เคยขัดใจแต่จะตามใจฉันเสียทุกอย่าง จนทำให้ฉันกลายเป็นคนเสียนิสัย ที่อยากได้อะไรก็ต้องได้จนบางครั้ง ฉันก็แปลกใจว่าเขาดีกับฉันเกินไปหรือเปล่า  เขามีเวลาให้ฉันตลอดจนฉันรู้สึกว่ามันมากเกินไป บางทีอยากจะถามเขาอยู่หลายครั้งว่าเขาทำงานอะไร ทำไมถึงมีเวลาว่างบ่อยจัง แต่พอจะถามขึ้นมาทีไรเขาก็เปลี่ยนเรื่องชวนคุยเรื่องอื่นตลอด ฉันก็ไม่อยากเซ้าซี้ เขาไม่บอกฉันก็ไม่อยากรู้ก็ได้ เขาคงมีเหตุผลของเขา แค่เขาดูแลเอาใจใส่ฉันเป็นอย่างดี แบบนี้ก็พอแล้ว ด้วยความที่เขาเป็นคนดีและเสมอต้นเสมอปลายจึงทำให้ฉันไว้ใจเขา เชื่อใจเขาเป็นอย่างมาก เขาสามารถเข้านอกออกในบ้านของฉันได้อย่างสบายอารมณ์
   วันนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะต้องซื้อซัมซุง กาแล๊กซี่ เอสสาม โทรศัพท์มือถือที่ตอนนี้กำลังเป็นรุ่นที่มีคนอยากได้รวมถึงตัวของฉันด้วย ซึ่งฉันได้ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อให้ถึงจำนวนเงินที่ฉันต้องการ และวันที่รอคอยก็มาถึง  ฉันหยิบกระเป๋าสตางค์ใบสีเขียวที่เสียบบัตร เอทีเอ็ม ไว้ แต่พอเปิดกระเป๋าออกมากลับมีแต่ซองใส่บัตร แลัวบัตรมันหายไปไหน ฉันรู้สึกใจหาย  เบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าบัตรเอทีเอ็ม ที่ฉันเก็บเงินมาตั้งหลายเดือนได้หายไป ฉันจึงรีบนำสมุดบัญชีคู่ฝากไปปรับที่ตู้ปรับสมุดอัตโนมัติ ตัวเลขที่ปรากฏในรายการล่าสุดทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ เพราะมันมีจำนวนเงินเหลืออยู่เพียง 98.00 บาท?เงินฉันถูกขโมย?ฉันตะโกนออกมาจนสุดเสียง ร่างกายของฉันเริ่มชาไปทุกๆส่วนรู้สึกเหมือนมีน้ำใสๆออกจากตาผ่านพวงแก้ม ฉันร้องให้เหมือนคนเสียสติและนึกย้อนกลับไปว่ามันอาจจะเป็นเวรกรรมที่เราเคยไปทำกับวิวัฒน์ไว้หรือเปล่าฉันเสียใจและสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฉันปาดน้ำตาและค่อยๆรวบรวมสติทั้งหมดและลำดับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตที่ผ่านมานึกถึงคนที่ใกล้ชิดและสนิทกับฉันมากที่สุดนั้นก็คือวิวัฒน์แฟนหนุ่มของฉันนั้นเอง ทำให้ฉันฉุกคิดถึงวันนั้นวันแรกที่ฉันกับวิวัฒน์นัดทานข้าวเย็นด้วยกันหลังจากที่ทานข้าวกันอิ่มแล้วเขาก็ขอดูโทรศัพท์ของฉันแต่ฉันจะตั้งรหัสผ่านไว้?รหัสผ่านมีตัวเลขอะไรบ้างครับ รินดา? วิวัฒน์ถามฉันเพื่อจะปลดล็อกโทรศัพท์แต่ฉันไม่ตอบพลางดึงโทรศัพท์มากดเลข4ตัวให้เขาฉันจะบอกได้อย่างไรเล่าเพราะตัวเลข4ตัวนี้มีความสำคัญกับฉันมากถึงฉันจะรักและไว้ใจเขาเพียงใดแต่ฉันก็มีความลับส่วนตัวที่บอกไม่ได้เหมือนกันเมื่อเขารับโทรศัพท์ไปจากฉันเขาก็นั่งใจจดใจจ่อกับโทรศัพท์ของฉันอยู่นานพอควรแต่ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเขาคงกำลังเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่
     เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบกดโทรศัพท์โทรหาเขาทันทีอย่างร้อนรน
?สวัสดีครับ ดารินที่รัก? เขากรอกเสียงหวานที่คุ้นหูผ่านมาตามสายโทรศัพท์
?วิวัฒน์ค่ะ ดาขอถามอะไรหน่อยนะค่ะ? ฉันพยายามใช้น้ำเสียงที่ใจเย็นและคาดว่าเขาคงไม่รู้หรอกว่าฉันกำลังจะคาดคั้นเอาความจริงบางอย่างกับเขา
?ได้สิครับ ดาริน? วิวัฒน์ตอบ
?ในฐานะที่เราเป็นแฟนกัน ดาขอถามตรงๆเลยนะค่ะ คุณได้เอา บัตรเอทีเอ็ม ของดาไปกดเงินหรือเปล่าค่ะ ? ฉันเริ่มหวั่นๆกับคำตอบที่จะได้รับกลัวว่าถ้าเขาไม่ได้เอาไปแล้วเขาจะคิดว่าฉันกล่าวหาเขาไม่เชื่อใจเขาแต่ถ้าคำตอบคือใช่ละฉันจะพูดอย่างไรดีจะโทษเขาหรือโทษตัวเองดีละที่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรือเขาอาจเป็นคนไม่ดีที่มาหลอกเอาเงินฉันหรือฉันไม่ดีเองที่ไว้ใจเขาเกินไปและคิดเอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียวฉันคิดอะไรไม่ออกจริงมันมืดแปดด้าน
?ทำไมดาถึงถามแบบนี้ครับผมจะเอาเงินดาไปทำไมกัน? วิวัฒน์ตอบคำถามฉันอย่างหัวเสีย นี้ฉันเข้าใจเขาผิดจริงๆหรือนี้ฉันรู้สึกแย่จังเลยแต่ฉันก็อยากขอคำยืนยันอีกสักครั้ง
?คุณไม่ได้เอาไปแน่นะค่ะ? ฉันรู้สึกผิดที่ไปกล่าวหาเขา เขาก็ดูมีเงินคงไม่ทำอะไรแบบนี้หรอก ถ้าอย่างนั้นใครขโมยไปละฉันคิดไม่ออกเลยจริงๆ
?ดาขอโทษนะค่ะที่เข้าใจคุณผิดเป็นเพราะด่าเครียดเรื่องนี้อยู่ค่ะ? ฉันขอโทษเขากับคำพูดที่เหมือนกับไปดูถูกเขาผู้ชายคนไหนก็คงไม่ชอบให้โดนผู้หญิงดูถูกหรอกโดยเฉพาะคนที่รักกัน
?ไม่เป็นไรครับ? เขาตอบเสียงเรียบ
ฉันรู้สึกว่าวิวัฒน์จะไม่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลยและเขาก็ดูเฉยๆแบบแปลกๆเขาดูไม่เดือดร้อนหรืออยากจะช่วยฉันเลย แถมยังไม่ถามอะไรสักคำ
?อย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะค่ะ เดี๋ยวดาไปแจ้งความก่อนค่ะ?ดารินพูด
?แจ้งความ!!!? เสียงวิวัฒน์ตอบสวนกลับมาอย่างทันทีและดังมาก
?ถึงกับต้องแจ้งความด้วยหรอครับ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้นะครับ? วิวัฒน์พูด
?ทำไมหรอค่ะ? ฉันถามกลับ เพราะสงสัยที่เขาพูดมา แต่วิวัฒน์ก็เงียบไม่ได้ตอบคำถามที่ฉันถามเลย
?งั้นดาไปแจ้งความก่อนนะค่ะ กล้องวงจรปิดที่ตู้เอทีเอ็มคงบอกได้ว่าใครขโมยบัตรของดาไปค่ะ?ฉันพูดกับวิวัฒน์ต่อโดยไม่รอคำตอบที่ได้ถามไป
?เดี๋ยวก่อนดา ไม่ต้องไปแจ้งความหรอกนะ ผมเป็นคนเอาบัตรเอทีเอ็มของคุณไปเองแหละ คุณยังจำได้ใช่ไหม ทั้งกระเป๋า รองเท้า นาฬิกา เสื้อผ้า และอะไรอีกหลายๆอย่างที่ผมซื้อให้คุณ ก็เป็นเงินของคุณทั้งนั้น คนตกงานอย่างผมจะมีปัญญาที่ไหนไปหาเงินตั้งมากมายมาซื้อของให้คุณได้ คุณคงไม่ว่ากันนะ เพราะเงินพวกนั้นผมก็ได้คืนให้คุณไปหมดแล้ว ก็เป็นสิ่งของที่คุณใช้อยู่ตอนนี้ไง ? เมื่อเขาพูดจบก็วางสายไปดื้อๆ ปล่อยให้ดารินยืนอ้าปากค้างอย่างพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ 

นางสาว นลิน อนิวัต  โปรแกรมวิชาภาษาไทย
คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร
 

[apairach]

เรื่องดี น่าสนใจ ผูกเรื่องได้ดี ไม่ซับซ้อน มีฝีมือ อนาคตจะเป็นนักเขียน ให้ ๑๐ คะแนนเต้ม