เรื่องสั้น เรื่อง ชีวิตบ้านนอก นางสาวรวิภา เครื่องสนุก 541122739 โปรแกรมวิชาภาษาไทย คณะครุศาสตร

[apairach]

ชีวิตบ้านนอก
ณ  บ้านหลังหนึ่ง มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเด็กหญิงคนนี้มีซื่อว่า ก้อย ก้อยมีอายุเพียง 15 ปี ซึ่งหญิงก้อยคนนี้เป็นเด็กขยัน เรียบร้อย เป็นเด็กที่พูดจาไพเราะ เด็กหญิงก้อยได้อาศัยอยู่กับพ่อแค่ 2 คน ซึ่งแม่ของหญิงก้อยได้เสียชีวิตตอนที่ก้อยยังเด็ก ตอนนั้นก้อยยังจำความได้ว่าแม่ก้อยเป็นคนขยัน ชอบช่วยเหลือคน แม่เคยสอนก้อยอยู่เสมอว่า ? การที่เราด้อยโอกาสไม่ใช่ว่าเราจะไม่มีโอกาส แต่เพียงโอกาสนั้นยังไม่มาถึงเรา ?ก้อยจำไว้นะลูก คนเรานั้นต้องต่อสู้ดิ้นรน เพื่อหาเลี้ยงชีพไปวัน ๆ ก้อยรู้ไหม แม่ตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำขนมขายทุก ๆ วัน แม่จะมีลูกมือช่วยแม่ทำขนมทุกเช้า คือ พ่อของลูกไง พ่อของลูกนะเป็นคนดี เป็นคนขยันด้วย จนทำให้แม่มีมาจนถึงทุกวันนี้ พอแม่ทำขนมเสร็จพ่อของลูกก็จะช่วยแม่นำขนมถ้วยไปขายที่ตลาดทุกวัน เป็นขนมที่ลือกันทั่วท้องตลาดว่า ขนมถ้วยของแม่สายไหมว่าอร่อย แม่อยากบอกลูกว่าเก็บความดีเอาไว้ รักษาความดีที่ทำไว้ ไม่ว่าใครจะมองเรายังไง ก็สู้ความดีของเราไม่ได้ จำไว้นะลูกก้อย ค่ะ แม่สายไหมก่อนที่แม่จะจากไป แต่ก้อยไม่เคยท้อที่จะทำอาชีพนี้ต่อกับพ่อก้อยรู้นะค่ะ ว่าพ่อเหนื่อยเหมือนกันกว่าพ่อจะได้เงินมาแต่ละบาท แต่ละสตางค์ ต้องแลกกับหยดเหงื่อของพ่อ ก้อยเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร หาเช้า กินค่ำ  เหมือนทุกคนทั่วไป ทุกวันก้อยก็จะตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำขนมถ้วยและเตรียมขนมถ้วยไปขายที่ตลาดกับพ่อทุกเช้า จนมีแต่คนชมว่าก้อยเป็นเด็กที่น่ารัก เป็นเด็กดีช่วยพ่อขายขนมเป็นที่น่าอิจฉาของทุกคนว่าพ่อลูกคู่นี้ช่างมีความสุขเหลือเกิน พอถึงเวลา 07.00 น. ก้อยก็จะกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน พ่อค่ะ หนูกลับบ้านก่อนนะ ครับลูก กลับบ้านดี ๆ นะ จ้าพ่อ ก้อยรักพ่อนะพ่อก้อยหันหลังพ่อก็ได้ตะโกนบอกก้อยว่า ตั้งใจเรียนนะลูกรักของพ่อ  ก้อยได้ยินก้อยเลยหันตอบกลับมาว่า จ้า หนูจะตั้งใจเรียนเพื่อพ่อนะ พอก้อยเดินทางมาถึงโรงเรียนก็มีแต่คุณครูชมว่าก้อยเป็นเด็กเรียบร้อย เป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบ ครูภูมิใจนะที่มีลูกศิษย์ที่น่ารักเหมือนหนู ขอบคุณค่ะคุณครู พอถึงเวลาเรียนก้อยก็ตั้งใจเรียน ฟังคุณครูพูด พอหมดคาบเรียนก้อยก็ได้ไปกินข้าวกับเพื่อน ๆ พอก้อยกินข้าวเสร็จ ก้อยชอบเข้ามาอ่านหนังสือในห้องสมุด เกี่ยวกับหนังสือนิยาย การ์ตูน ในห้องสมุด พอถึงเวลาเรียนก้อยก็ไปเรียนพอถึงเวลาเลิกเรียนก้อยก็เดินทางกลับบ้าน ระหว่างเดินทางกลับบ้านนั้น ก้อยเคยคิดอู่เสมอว่า ทำไมเราไม่มีอ่างคนอื่นเขา ทำไมเราเกิดมาเป็นคนด้อยที่ไม่มีอะไรเลย ไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก เหมือนอย่างคนอื่นเขา แต่เราเหลือแค่พ่อเพียงคนเดียว ซึ่งแม่ได้จากก้อยไปตั้งแต่ก้อยยังเด็ก น้ำตาก้อยก้อไหลระหว่างเดินทางกลับบ้าน ก้อยเคยฝันว่าก้อยอยากเป็นครู สอนเด็ก ๆ แต่ตอนนี้ก้อยอยู่เพียง ม . 3  เอง ความฝันของก้อยยังอีกยาวไกล พอก้อยมาถึงบ้านก้อยก็เห็นพ่อนั่งอยู่หน้าบ้าน พ่อนั่งมองบนท้องฟ้าที่สดใสที่เต็มไปด้วยนกบินร่อนอยู่บนท้องฟ้า ก้อยวิ่งเข้าไปกอดพ่อด้วยความสงสารแร้วน้ำตาก้อยก็ไหล พ่อเลยถามว่าลูกเป็นอะไรลูก  ป่าวค่ะพ่อ หนูรักพ่อนะ หนูจะทำความฝันของหนูให้เป็นจริงอย่างที่เขาลือกันว่า ครูสาวบ้านนอก พ่อค่ะก้อยมีอะไรจะบอกพ่อค่ะ อะไรหรอลูก ก้อยอยากเป็นครูเมื่อก้อยโตขึ้น เพื่อมาพัฒนาเด็กที่หมู่บ้านเรา สอนเด็ก ๆ ที่อ่านหนังสือไม่ค่อยออก เขียนหนังสือค่อยไม่เป็น ค่ะพ่อ  ครับลูกของพ่อต้องทำได้สิ  พ่อเชื่อในตัวลูกนะ ลูกจำไว้นะคนเราต้องขยันถึงแม้ว่าเราจะอยู่บ้านนอก คอกนา ไม่ได้แปลว่าเราจะมีอย่างเขาไม่ได้ พ่อเชื่อนะว่าบรรยากาศบ้านนอกอย่างเรา บริสุทธิ์กว่าบรรยากาศในเมือง ที่เต็มไปด้วยความแออัด มลพิษ ที่อันตรายต่อชีวิตแล้วยังวุ่นวายอีกแต่ชีวิตบ้านนอกอย่างพ่อ พ่อว่ามันมีความสุขดีนะก้อยตื่นเช้ามาได้ยินเสียงนก เสียงกา เสียงไก่ร้อง ต้อนรับบรรยากาศที่บริสุทธิ์ ก้อยรู้ไหมการอยู่บ้านเราอะไรก็ไม่แพง ไม่เหมือนในเมืองตื่นมาได้ยินแต่เสียงรถวิ่งทั้งคืนที่เค้าเรียกกันว่าคนเมืองไม่หลับไม่นอน เพราะเป็นเมืองที่วุ่นวายของคนไม่หลับไม่นอน จำไว้นะลูก ถึงแม้ว่าเราจะอยู่บ้านนอก แต่เราก็มีความสุขและภาคภูมิใจคนเราไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนกับอยู่บ้านเกิดของเราเองหรอกลูกบ้านเกิดของเราเท่านั้นที่มีความสุข ค่ะพ่อ พ่อค่ะก้อยจะทำความฝันของก้อยให้สำเร็จ และเป็นจริงให้ได้ค่ะพ่อ ให้สมกับครูสาวบ้านนอก เพื่อพ่อของก้อยจะได้สบาย ไม่ต้องเหนื่อยเพราะพ่อเองก็แก่ลงไปทุกวัน ๆ ก้อยรักพ่อนะ ลูกรักคนดีของพ่อหิวข้าวยังครับ วันนี้ลูกเหนื่อยมาทั้งวันแล้พ่อว่าเราไปกินข้าวกันดีว่าพ่อเตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว ค่ะพ่อ  พ่อค่ะวันนี้กับข้าวน่าทานจังเลยค่ะพ่อ ก้อยรู้ว่าพ่อของก้อยทำสุดฝีมือใช่ไหมค่ะ ลงมือกินกันเลยลูกพ่อรู้ว่าลูกหิว พ่อของก้อยรู้ทันก้อยอีกแล้ว อร่อยมากเลยค่ะพ่อ กินเยอะ ๆ นะลูก ค่ะ หลังจากกินข้าวเสร็จก้อยก็ไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอน ก้อยได้มองหน้าต่าง ลมพลัดใบไม้ปลิวอากาศที่บริสุทธิ์ ก้อยเดินมาขอบหน้าต่างอากาศดีมาก ก้อยชอบบรรยากาศแบบนี้พอตาเริ่มปรี่ ๆ  ก้อยก็เข้ามานอน พอเช้ารุ่งขึ้น ก้อยก็ตื่นแต่เช้าเพื่อไปช่วยพ่อเตรียมขนมและออกไปขายกับพ่อพอสาย ๆ ก็ไปโรงเรียนก้อยนั่งเรียนอย่างมีความสุขเพราะมีกำลังใจจากพ่อก้อยยิ้มหน้าตาเบิกบาน พอถึงวันที่ก้อยเรียนจบมัธยมมอปลาย พ่อค่ะหนูเรียนจบแล้วนะ พ่อดีใจมากเลย พ่อกอดก้อยด้วยความดีใจและยิ้มหน้าตาเบิกบาน แล้วถึงเวลาที่ลูกต้องไปเรียนในเมือง ลูกจะเป็นเด็กในเมืองแล้วนะไม่ใช่เด็กบ้านนอกแล้วนะอย่างที่เข้าพูดถึง ถึงหนูจะไปเรียนที่ในเมือง แต่หนูไม่เคยลืม ? กลิ่นบ้านนอกคอกนา ? แห่งนี้เลยนะพ่อ พ่อค่ะหนูจะทำความฝันให้เป็นจริงที่เขาพูดกันว่า ? ครูสาวบ้านนอก ? แล้วลูกจะเอาความสำเร็จมาฝากพ่อนะค่ะ  เมื่อก้อยได้เดินทางเข้าในเมืองกรุง ก้อยได้เรียนรู้อะไรอีกหลายอย่างเมื่อย่างเข้าไปก็เจอแสงสีเสียง อันน่าเย้ายวน ที่ชวนให้สาวชาวบ้านนอกหลงใหล แต่ก้อยไม่เคยเที่ยว ตื่นแต่เช้าก้อยก็ไปเรียนพอเลิกเรียนก้อยก็กลับห้อง ก้อยโทรหาพ่อทุกวันถามข่าวคราวว่าพ่อสบายดีไหม ลูกคิดถึงจังอยากกอดพ่อเหลือเกินตอนนี้ลูกใกล้จะเรียนจบแร้วนะ ค่ะ พ่อไม่ต้องห่วงหนูนะ ถ้าหนูเรียนจบหนูจะกลับไปหาพ่อนะ   ความจริงของก้อยเข้ามาทุกทีๆ  วันนี้ก้อยได้เรียนจบแล้วแล้วก้อยได้สอบติดบรรจุครูที่หมู่บ้านของตนเอง ก้อยดีใจมากเลยค่ะที่ได้กลับมาสอนเด็ก ๆ ที่บ้าน  ก้อยจึงได้ชื่อว่า  ? ครูสาวบ้านนอก   ที่ไม่เคยลืมกลิ่นบ้านนา ?