การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงาน การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงานของลู

การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงาน

การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงานของลูกน้องหรือผู้ใต้บังคับบัญชา เป็นสิ่งที่มีความจำเป็นสำหรับองค์กร ผู้บริหารจึงต้องคำนึงถึงการปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีเพื่อส่งเสริมให้พนักงานปฏิบัติงานอย่างมีประสิทธิภาพ มีเป้าหมายในการทำงานชัดเจน มีความรับผิดชอบในการทำงาน งานที่ทำออกมาก็จะเป็นงานที่มีคุณภาพสูงสุด อีกทั้งพนักงานก็ยังมีจิตสำนึกที่ดีในการช่วยดูแลทรัพยากรและทรัพย์สินของบริษัทเสมือนหนึ่งเป็นของตนเอง คนที่เป็นผู้จัดการจึงต้องมีความอดทน รอบคอบ มีทักษะในการฝึกและสอนคนให้เป็น รู้จักที่จะติดตามผลงานกับพนักงาน เมื่อคุณได้มอบความรับผิดชอบในการทำงานเป็นที่เรียบร้อยและชัดเจน ควรตรวจสอบความคืบหน้าของงานที่เกิดขึ้นด้วย ซึ่งก็เท่ากับว่าได้กระตุ้นให้พนักงานเกิดความคิดริเริ่ม และรับผิดชอบงานที่ตนเองทำอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้ผลงานมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลมากที่สุด สุดท้ายองค์กรของคุณก็จะเข้าสู่องค์กรที่มีประสิทธิภาพ
เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณมีจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงาน ประโยชน์ที่จะได้รับก็คือจะสามารถลดภาระในการควบคุมงานลง พนักงานหรือผู้ใต้บังคับบัญชาจะมีความคิดริเริ่มใหม่ๆในการทำงาน องค์กรจะมีพนักงานที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี และมีศักยภาพที่จะพัฒนาองค์กรของให้ประสบความสำเร็จ

การสร้างจิตสำนึกที่ดีทำอย่างไร

? ให้พนักงานมีอิสระในการทำงานในแบบของเขามากที่สุด หมายถึงให้พนักงานเป็นผู้ตั้งเป้าหมายในการทำงาน และกำหนดวิธีการที่ทำให้บรรลุเป้าหมายโดยพนักงานผู้นั้นเป็นผู้ระบุขึ้นมาตามสายงายของตนเอง รวมทั้งกระบวนการในการแก้ปัญหาในการผลิต และข้อเสนอแนะต่างๆในการทำงาน โดยไม่ขัดแย้งกับกฎเกณฑ์และระเบียบของการทำงาน

? มอบอำนาจให้กับพนักงานในการตัดสินใจตามกรอบงานที่เขารับผิดชอบ จะเป็นการพัฒนาความมั่นใจและความเคารพนับถือในตัวเอง นั่นเท่ากับเป็นการกระตุ้นให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเกิดความคิดริเริ่มที่จะทำให้งานสำเร็จอย่างไรโดยได้รับความร่วมมือจากผู้ที่เกี่ยวข้อง ในฐานะผู้จัดการคุณก็ต้องแสดงออกถึงความเชื่อมั่นต่อผู้ใต้บังคับบัญชา โดยการมอบอำนาจหน้าที่และความรับผิดชอบให้อย่างเต็มที่ เพื่อให้เขาได้ทำงานได้สำเร็จลุล่วง

? การจัดการต้องมีระบบที่ระบุถึงความรับผิดชอบอย่างชัดเจน เพื่อให้พนักงานรับผิดชอบต่อผลการกระทำของตน พนักงานจะต้องทราบว่าความรับผิดชอบของตนคืออะไร
อำนาจของตนเองมีแค่ไหนและต้องสามารถระบุถึงความสำเร็จในงานที่ตนเองรับผิดชอบได้

? สนับสนุนให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้ใช้วิธีการของตัวเองในการตัดสินใจ เพราะจะทำให้พนักงานรู้สึกว่าคุณพร้อมที่จะสนับสนุนในการตัดสินใจและการกระทำของเขา เขาก็พร้อมที่จะทุ่มเทแรงใจและแรงกายให้กับการทำงาน เพื่อให้งานออกมามีคุณภาพมากที่สุด

? มอบหมายให้เขาเรียนรู้งานในหน้าที่ที่สูงขึ้น โดยเรียนรู้จากหัวหน้างาน และพยายามให้เขาได้ฝึกหรือมีโอกาสในการทำงานนั้นให้มากที่สุด รวมถึงการมอบหมายความรับผิดชอบในการแก้ปัญหาจะเป็นการทำให้พนักงานมีจิตสำนึกต่อการทำงานได้มากขึ้น ขณะเดียวกันจะทำให้องค์กรมีพนักงานที่มีความสามารถหลากหลายและมีองค์ความรู้จากการเรียนรู้ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
พฤติกรรมในการทำงานที่ดี
1. พฤติกรรมในการทำงาน พฤติกรรมในการทำงานที่ดี จะ เป็นพฤติกรรมที่เราสมควรที่จะทำในการทำงานเช่น การตรงต่อเวลา ไม่โต้เถียงเจ้านายโดยไม่ใช้เหตุผล แก้ปัญหาต่างๆได้ด้วยดี นั่งฟังการประชุมอย่างตั้งใจ พฤติกรรม ในการทำงานที่ไม่ดี จะเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในองค์กร เช่น เล่นเกมส์ในที่ทำงานหรือพูดคุยกันเสียงดัง นอนหลับในที่ประชุม ไม่มีความรับผิดชอบและไม่ตรงต่อเวลา
2. จริยธรรมในการทำงาน จริยธรรม ในการทำงานที่ดี จะเป็นหลักการเหตุผลที่ดีที่พึงปฏิบัติในการทำงาน เช่น การทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ไม่คดโกง ไม่นำความลับของทางบริษัทไปเผยแพร่ให้บุคคลภายนอกรู้ ไม่ยักยอกเงินบริษัทไปเป็นของตนเอง จริยธรรม ในการทำงานที่ไม่ดี จะทำให้ส่งผลเสียต่อองค์กร เช่น การขายความลับให้บริษัทคู่แข่งเพราะมันอาจจะทำให้บริษัทของเราถึงกับล้ม ละลายก็ได้ ทำให้ส่งผลเสียต่อทุกฝ่ายและทุกคนอาจจะตกงานได้

3. การทำงานร่วมกับผู้อื่น การทำงานร่วมกับผู้อื่นในทางที่ดี จะเป็นการมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เช่น เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ง่าย ชอบ ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานด้วยกัน แบ่งปันสิ่งของให้กัน สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นร่วมกันได้ ยิ้มแย้มแจ่มใส ทักทายเพื่อนร่วมงานเสมอที่เข้ามาทำงาน การ ทำงานร่วมกันผู้อื่นที่ไม่ดี เป็นการที่ไม่มีความมีมนุษยสัมพันธ์ในการทำงานร่วมกับผู้อื่น เช่น การไม่ทักทายเพื่อนร่วมงาน ไม่ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานด้วยกัน หลีกหนีปัญหาหรือแก้ปัญหาเพียงลำพังไม่ปรึกษาเพื่อนร่วมงาน ชอบทำงานคนเดียวคือเข้ากับผู้อื่นไม่ได้

4. บุคลิกภาพในการทำงาน บุคลิกภาพ ในการทำงานที่ดี คือ จะเป็นการแสดงบุคลิกภาพในการทำงานที่ดี เช่น การนั่งอย่างสำรวมในห้องประชุม ไม่เดินหลังค่อม ไม่กัดแทะเล็บต่อหน้าผู้อื่น ไม่นั่งเอามือเท้าคางในที่ประชุม บุคลิกภาพ ในการทำงานที่ไม่ดี คือ การแสดงกิริยาไม่สุภาพในการทำงาน เช่น นั่งไขว้ห้าง แต่งตัวสกปรก ไม่รีดเสื้อผ้า เมามาทำงาน นั่งเอามือเท้าคางในที่ประชุม นอนในเวลาทำงาน

การสร้างจิตสำนึกที่ดีทำอย่างไร

? ให้พนักงานมีอิสระในการทำงานในแบบของเขามากที่สุด หมายถึงให้พนักงานเป็นผู้ตั้งเป้าหมายในการทำงาน และกำหนดวิธีการที่ทำให้บรรลุเป้าหมายโดยพนักงานผู้นั้นเป็นผู้ระบุขึ้นมา ตามสายงายของตนเอง รวมทั้งกระบวนการในการแก้ปัญหาในการผลิต และข้อเสนอแนะต่างๆในการทำงาน โดยไม่ขัดแย้งกับกฎเกณฑ์และระเบียบของการทำงาน

? มอบอำนาจให้กับพนักงานในการตัดสินใจตามกรอบงานที่เขารับผิดชอบ จะเป็นการพัฒนาความมั่นใจและความเคารพนับถือในตัวเอง นั่นเท่ากับเป็นการกระตุ้นให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเกิดความคิดริเริ่มที่จะทำให้งานสำเร็จอย่างไรโดยได้รับความร่วมมือจากผู้ที่เกี่ยวข้อง ในฐานะผู้จัดการคุณก็ต้องแสดงออกถึงความเชื่อมั่นต่อผู้ใต้บังคับบัญชา โดยการมอบอำนาจหน้าที่และความรับผิดชอบให้อย่างเต็มที่ เพื่อให้เขาได้ทำงานได้สำเร็จลุล่วง

? การจัดการต้องมีระบบ ที่ระบุถึงความรับผิดชอบอย่างชัดเจน เพื่อให้พนักงานรับผิดชอบต่อผลการกระทำของตน พนักงานจะต้องทราบว่าความรับผิดชอบของตนคืออะไร อำนาจของตนเองมีแค่ไหนและต้องสามารถระบุถึงความสำเร็จในงานที่ตนเองรับผิดชอบได้

? สนับสนุนให้ผู้ใต้บังคับบัญชาได้ใช้วิธีการของตัวเองในการตัดสินใจ เพราะจะทำให้พนักงานรู้สึกว่าคุณพร้อมที่จะสนับสนุนในการตัดสินใจและการกระทำของเขา เขาก็พร้อมที่จะทุ่มเทแรงใจและแรงกายให้กับการทำงาน เพื่อให้งานออกมามีคุณภาพมากที่สุด

? มอบหมายให้เขาเรียนรู้งานในหน้าที่ที่สูงขึ้น โดยเรียนรู้จากหัวหน้างาน และพยายามให้เขาได้ฝึกหรือมีโอกาสในการทำงานนั้นให้มากที่สุด รวมถึงการมอบหมายความรับผิดชอบในการแก้ปัญหาจะเป็นการทำให้พนักงานมีจิตสำนึกต่อการทำงานได้มากขึ้น ขณะเดียวกันจะทำให้องค์กรมีพนักงานที่มีความสามารถหลากหลายและมีองค์ความรู้จากการเรียนรู้ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น

พฤติกรรม "ยี้" ในที่ทำงาน (Lisa)

ทำไมบางคนทำงานมาเกือบ 10 ปี แต่ตำแหน่งยังแป๊กอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่บางคนรุ่งเอารุ่งเอา ไม่พ้น 5 ปี ได้ขึ้นเป็นผู้จัดการซะแล้ว พฤติกรรมที่ควรเลี่ยง ให้ไกล ๆ ต่อไปนี้ อาจส่งให้คุณเป็นดาวรุ่งอนาคตสดใสในที่ทำงานยิ่งกว่าเดิม

พฤติกรรมที่ควรเลี่ยงเพื่อความรุ่ง

1. อย่าใช้อารมณ์กับหัวหน้าและเพื่อนร่วมงาน เป็นธรรมดาเหลือเกิน ที่จะต้องมีการกระทบกระทั่งกันบ้างในที่ทำงาน ไม่ว่าจะเป็นหัวหน้ากับลูกน้องหรือระหว่างเพื่อนร่วมงาน แต่ "อย่าใช้อารมณ์" มาตัดสินปัญหาเป็นดีที่สุด ทางที่ดีเมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นให้สงบใจประมาณ 10 นาทีถึงครึ่งชั่วโมง แล้วค่อยจัดการกับปัญหาตรงหน้าจะเป็นการแก้ปัญหาได้ดีกว่า

2. อย่าเกี่ยงว่าไม่ใช่งานของเรา โดยเฉพาะงานที่มีลักษณะเป็นทีมเวิร์ก เพราะบางครั้งการได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ ที่อยู่นอกเหนือขอบเขตงานของเราบ้าง ก็เป็นความท้าทายและโชว์ให้เห็นถึงสปิริตของการทำงานร่วมกันเป็นทีม

3. เลี่ยงการซุบซิบนินทามากเกินไป คงเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ในการห้ามเสียงซุบซิบนินทาในที่ทำงาน เพราะนั่นถือเป็นกิจกรรมทางสังคม และการสร้างความสนิทสนมอย่างหนึ่งเหมือนกัน ร่วมวงพอหอมปากหอมคอ แต่อย่ากลายเป็น "ยายขาเมาท์" ซะเอง เพราะอาจถูกแทงข้างหลังได้ทุกเมื่อ

4. ประจบสอพลอแต่ไม่เคยทำงาน อาจจะมีบางคนที่ได้ดีเพราะการประจบสอพลอเจ้านาย แต่เขาอาจไม่ได้ประจบเพียงอย่างเดียว หากมีผลงานควบคู่ไปด้วย เพราะเจ้านายฉลาด ๆ ต้องดูออกว่านี่คือการเลียแข้งเลียขา เพราะพฤติกรรมแบบนี้ นอกจากจะแสดงถึงความไม่นับถือตนเองแล้ว เพื่อนร่วมงานจะพาลรังเกียจซะเปล่าๆ

5. สูบบุหรี่หรือดื่มของมึนเมา สาวๆ สมัยใหม่ บางคนเห็นว่าการสูบบุหรี่ในที่ทำงาน แม้จะไปสูบในโซนที่จัดให้ก็เถอะ เป็นเรื่องโก้เก๋ หนักกว่านั้นอาจมีการดื่มแม้จะเป็นช่วงการทำงานล่วงเวลาแล้วก็ตาม ถ้ายังอยากก้าวหน้าก็หยุดพฤติกรรมเหล่านี้ดีกว่า เพราะกลายเป็นแฟชั่นเก่า ๆ ที่สาวอินเทรนด์ตัวจริง เขาเลิกไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว

6. ใช้เครื่องใช้สำนักงานในการรับจ๊อบนอก ผิดมหันต์นะคุณขา แค่รับงานไซด์ไลน์ในเวลางานก็เป็นเรื่องที่แสนจะคอรัปชั่นบริษัทอยู่แล้ว นี่ยังจะมาใช้คอมพิวเตอร์ของเขาพิมพ์งาน แถมใช้โทรศัพท์โทรออกอย่างกระหน่ำแบบไม่เกรงใจอีก หากใครทำอยู่ขอร้องให้เลิกเสียที ถึงแม้ไม่มีใครรู้แต่คุณก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจตัวเองดี

7. ใส่สายเดี่ยว เกาะอก โนบรา แต่งกาย ล่อแหลมเสี่ยงสูง คงไม่งามแน่ ๆ ถ้าต้องไปพบผู้ใหญ่ เพราะจะดูไม่น่าเชื่อถือ หมดเครดิตกันทันที แต่ถึงจะอ้างว่าอยู่แต่ในออฟฟิศก็เถอะ คุณต้องเตรียมพร้อมรับมือกับงานทุกอย่างอยู่เสมอ และชุดแบบนี้ ถ้าฝนตก เสื้อผ้าแนบเนื้อ หรือเกิดเอ็กซิเดนต์ เกาะอกลื่นหลุด คงหยุดสายตาชาวบ้านไม่อยู่แน่ๆ เลย

หากรักตัวเองก็ต้องให้เกียรติตัวเองมาก ๆ แล้วคนอื่นเขาก็จะต้องทึ่งในความสวย สง่า ทั้งภายนอกและภายในของคุณ
คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของข้าราชการ
      คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของข้าราชการ
         ๑.   ทักษะการใช้ความคิด
            ๑.๑      คิดภาพรวม ลุ่มลึก และกว้างไกล ไม่หยุดความคิด
            ๑.๒      รู้จักปรับยืดหยุ่น ไม่ว้าวุ่นเป็นเถรตรง
            ๑.๓      คิดทำงานเชิงรุก ไม่ขลุกอยู่กับที่
            ๑.๔      คิดป้องกันดีกว่า อย่าวัวหายจึงล้อมคอก
         ๒.   การทำงานให้บรรลุผลสัมฤทธิ์
            ๒.๑      กระบวนทัศน์ต้องรู้ปรับ ไม่อยู่กับกระบวนเดิม
            ๒.๒      สร้างเครื่องมือไว้ชี้วัด ดีกว่าหัดนั่งดูเทียน
            ๒.๓      เช้าชามเย็นชามขอให้งด จงกำหนดเวลาแล้วเสร็จไว้
            ๒.๔      อุทิศซึ่งเวลา ไม่แสวงหาประโยชน์ตน
            ๒.๕      สัมพันธ์กับลูกค้า อย่าทำหน้าไม่บอกบุญ
         ๓.   การบริหารทรัพยากร
            ๓.๑      คำนึงถึงต้นทุน ไม่คุ้มทุนจงอย่าทำ
            ๓.๒      บริหารแบบประหยัด จงอย่าหัดเป็นหนี้เขา
            ๓.๓      สร้างความรู้สึกเป็นเจ้าของ อย่าเป็นทองไม่รู้ร้อน
            ๓.๔      รู้จักบำรุงและรักษา อย่าดีแต่ใช้เครื่องเป็น

      ๔.   ความสามารถและทักษะในการสื่อสาร
            ๔.๑      ใช้เทคโนโลยีใหม่ ไม่ล้าสมัยไดโนเสาร์
            ๔.๒      สร้างเครือข่ายให้กว้างขวาง อย่าปล่อยวางเรื่องทีมงาน
            ๔.๓      รู้จักพูดให้ได้ผล อย่าทำตนเป็นเบื้อใบ้
            ๔.๔      อดทนต่อถ้อยคำ ไม่จดจำมาต่อกร
            ๔.๕      แถลงเรื่องลึกล้ำได้ อย่าตอบง่ายไม่ศึกษา
         ๕.   ความน่าเชื่อถือไว้วางใจ
            ๕.๑      ซื่อสัตย์สุจริต ไม่คิดคอรัปชั่น
            ๕.๒      พร้อมรับผิดชอบ ตรวจสอบได้
            ๕.๓      สร้างศรัทธาประชา เงินตราไม่รับ
            ๕.๔      ไม่เป็นอภิสิทธิชน เป็นคนของรัฐและประชาชน
            ๕.๕      บริการยอดเยี่ยม คุณภาพเปี่ยมล้น
      ๖ .   การมุ่งเน้นให้บริการ
           ๖.๑ บริการแบบโปร่งใส พ้นสมัยเป็นความลับ
            ๖.๒      คำนึงถึงลูกค้า ให้มากกว่าคำนึงตน
            ๖.๓      มุ่งผลอันสัมฤทธิ์ คือผลผลิตและผลลัพธ์
            ๖.๔      เสมอภาคและเป็นธรรม ไม่ห่วงย้ำแต่พวกพ้อง
             ๖.๕      บริการประชาชน ไม่ทำตนเป็นนายเขา
         ๗.   จริยธรรม
            ๗.๑      มีศีลธรรม พฤติกรรมเป็นแบบอย่าง
            ๗.๒      คำนึงประโยชน์ราษฎร์ อย่าฉลาดเอาแต่ได้
            ๗.๓      ร่วมทำกิจ ขจัดจิตเห็นแก่ตัว
            ๗.๔      ตระหนักถึงครอบครัว ไม่พึงมั่วด้วยโลกีย์
            ๗.๕      ไม่ก่อมลภาวะ แต่ควรจะพิทักษ์และรักษา
         ๘.   ความสามารถในการปฏิบัติงาน
            ๘.๑      รู้จริง รู้ลึก รู้กว้าง ไม่รู้อย่างงู ๆ ปลา ๆ
            ๘.๒      ทำงานวางแผนได้ ไม่ทำตามอำเภอใจ
            ๘.๓      อธิบายชี้แจงได้ ไม่ผลักไสให้ผู้อื่น
            ๘.๔      สร้างองค์ความรู้ใหม่ ไม่ใส่ใจแต่ของเดิม
         ๙.   การแก้ปัญหา
            ๙.๑      ยิ้มสู้ปัญหา ไม่เบือนหน้าหนี
            ๙.๒      แก้ปัญหาด้วยปัญญา ไม่รอช้าหาคนช่วย
            ๙.๓      พบปัญหาก็รู้แก้ ไม่ยอมแพ้วิ่งหาแพะ
            ๙.๔      เห็นปัญหาเป็นโอกาส ไม่ขลาดเห็นเป็นอุปสรรค
         ๑๐.   การทำงานเป็นทีม
            ๑๐.๑   มีมนุษย์สัมพันธ์ ไม่แบ่งกันเป็นก๊กเหล่า
            ๑๐.๒   ร่วมคิดร่วมทำ ไม่นำตนไปโดดเดี่ยว
            ๑๐.๓   แบ่งปันซึ่งความรู้ ไม่ใส่ตู้รู้ผู้เดียว
            ๑๐.๔   ให้อภัยเมื่อพลั้งพลาด ไม่คาดโทษให้แก่กัน
         ๑๑.   ความสามารถในการใช้คอมพิวเตอร์
            ๑๑.๑   ฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ ไม่รำคาญหาความรู้
            ๑๑.๒   คุ้มค่าด้วยการใช้ ไม่เก็บไว้ประดับห้อง
            ๑๑.๓   ถนอมใช้ด้วยระวัง ไม่ตึงตังให้แตกหัก
            ๑๑.๔   บำรุงและรักษา ไม่เรียกหาแต่ของใหม่

จริยธรรมของข้าราชการ
จริยธรรมในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา
      จริยธรรมต่อตนเอง
         ๑.   เป็นผู้มีศีลธรรม และประพฤติตนเหมาะสม
         ๒.   ซื่อสัตย์
         ๓.   มีทัศนคติที่ดีและพัฒนาตนเอง
      จริยธรรมต่อหน่วยงาน
         ๑.   สุจริต เสมอภาค ปราศจากอคติ
         ๒.   ทำงานเต็มความสามารถ รวดเร็ว ขยัน ถูกต้อง
         ๓.   ตรงต่อเวลา
         ๔.   ดูแล รักษา และใช้ทรัพย์สินของทางราชการอย่างประหยัด
      จริยธรรมต่อผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชา และผู้ร่วมงาน
         ๑.   ร่วมมือ ช่วยเหลือ แนะนำ ทำงานเป็นทีม
         ๒.   เอาใจใส่ดูแลลูกน้อง
         ๓.   สร้างความสามัคคีในการปฏิบัติหน้าที่
         ๔.   สุภาพ มีน้ำใจ มีมนุษยสัมพันธ์
         ๕.   ละเว้นการนำผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตน

      จริยธรรมต่อประชาชนและสังคม
         ๑.   ให้ความเป็นธรรมเอื้อเฟื้อ มีน้ำใจ สุภาพอ่อนโยน
         ๒.   ประพฤติตนให้เป็นที่เชื่อถือแก่บุคคลทั่วไป
         ๓.   ละเว้นการรับทรัพย์สินหรือประโยชน์อื่นใด ซึ่งมีมูลค่าเกินปกติวิสัยจากผู้มาติดต่อ

จริยธรรมในฐานะหัวหน้างาน
      จริยธรรมพื้นฐานของหัวหน้างาน มี ๔ ประการ คือ
      ๑.   ความซื่อสัตย์ต่อหน่วยงานแม่
      ๒.   ความซื่อสัตย์ต่อหน่วยงานของตน
      ๓.   ความรับผิดชอบต่อหน้าที่
      ๔.   ความเสียสละ
      ๕.   รับผิดชอบในความสำเร็จและความล้มเหลวของหน่วย
      ๖.   ต้องเป็นตัวอย่างที่ดี
     ๗.   สร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันภายในหน่วย
     ๘.   สั่งงานไม่เกินขีดความสามารถของหน่วยรอง
      ๙.     ตรงไปตรงมา
      ๑๐. ยุติธรรม
      ๑๑. ไม่เห็นแก่ตัว

จริยธรรมในฐานะฝ่ายบริการ และสนับสนุน
      ๑.   พึงปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
      ๒.   ปฏิบัติงานด้วยความละเอียดรอบคอบ
      ๓.   มีความรับผิดชอบ
      ๔.   พัฒนาความรู้ความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่อยู่เสมอ
      ๕.   ประหยัดทรัพยากรของหน่วยงาน
      ๖.   ดำรงชีพให้เหมาะสมกับฐานะ ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่สุรุ่ยสุร่าย
      ๗.   รักษาจรรยาวิชาชีพที่กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด
      ๘.   มีมนุษยสัมพันธ์อันดีกับทุกคน

จริยธรรมในฐานะฝ่ายบริการ และสนับสนุน
      ๑.   พึงปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
      ๒.   ปฏิบัติงานด้วยความละเอียดรอบคอบ
      ๓.   มีความรับผิดชอบ
      ๔.   พัฒนาความรู้ความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่อยู่เสมอ
      ๕.   ประหยัดทรัพยากรของหน่วยงาน
      ๖.   ดำรงชีพให้เหมาะสมกับฐานะ ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่สุรุ่ยสุร่าย
      ๗.   รักษาจรรยาวิชาชีพที่กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด
      ๘.   มีมนุษยสัมพันธ์อันดีกับทุกคน
จริยธรรมในการทำงาน จากประสบการณ์
ข้อที่พึงละเว้น
      -   ไม่นินทานาย หรือกล่าวถึงส่วนไม่ดีของนายให้ผู้ใดฟังทั้งสิ้น
      -   ไม่พูดเรื่องส่วนตัวของนายให้ผู้อื่นทราบแม้คนใกล้ชิดในครอบครัวของเรา
      -   ไม่ปิดบังเรื่องใด ๆ กับนายแม้ความผิดของตัวเองก็ยอมรับผิดอย่างตรงไปตรงมา
      -   ไม่ฟ้องนายในเรื่องที่เพื่อนร่วมงานหรือลูกน้องทำผิดพลาด บางเรื่องกลับต้องออกรับหน้าแทนเสียเอง
      -   ไม่เอาเปรียบเพื่อนร่วมงานในทุกเรื่อง
      -   ไม่เห็นแก่ตัวเอาความดีใส่ตัวเพียงคนเดียว หรือโยนความผิดให้ผู้อื่น
      -   ไม่งอนหรือแสดงสีหน้าไม่พอใจนาย เมื่อนายใช้อารมณ์กับเรา
      -   ไม่เถียงนายต่อหน้าผู้อื่น ใช้วิธีขออนุญาตชี้แจงเมื่อไม่มีคนอื่นแล้ว
      -   ไม่ต้องให้นายสั่งไปเสียทุกเรื่อง
      -   ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของนาย
      -   ไม่ทำหรือส่งเสริมหรือสนับสนุนให้นายทำในสิ่งที่ผิดศีลธรรม, คุณธรรม, จริยธรรม, ระเบียบ, ข้อบังคับ ตลอดจนกฎหมายบ้านเมือง
      -   ไม่ประพฤติตนผิดศีลธรรม, จริยธรรม, ระเบียบ, ข้อบังคับ, กฎหมายบ้านเมือง จนมีเรื่องเดือนร้อนมาถึงนาย
      -   ไม่รับสินบนหรือของกำนัลในลักษณะสินบนจากบุคคลอื่น
      -   ไม่ใช้หน้าที่และฐานะที่อยู่หน้าห้องนาย เพื่ออำนวยประโยชน์ให้แก่พวกพ้อง หรือคนในครอบครัวในทางที่ไม่สมควร
      -   ไม่นำพวกพ้องหรือคนในครอบครัวมาเป็นภาระให้นายช่วยเหลือ
      -   ไม่ร้องขอความช่วยเหลือในเรื่องส่วนตัวใด ๆ จากนาย ยกเว้น นายยื่นมือเข้าช่วยเหลือเอง
      -   ไม่กีดกันบุคคลใด ๆ ไม่ให้เข้าพบหรือติดต่อกับนาย ยกเว้นบุคคลที่นายสั่งไว้ (ไม่หวงนาย)
      -   ไม่ตัดสินใจหรือออกความเห็นแทนนายในเรื่องที่บุคคลในหน่วยงานขอให้ถามนาย
      -   ไม่แก้หนังสือของหน่วยรอง และส่งกลับคืนเสียเองก่อนนำเรียนนาย
      -   ไม่ตอบนายว่า ?ไม่ทราบ? อยู่เสมอ ๆ ควรใช้คำพูดว่า ?ขออนุญาตไปตรวจสอบก่อน?
      -   ไม่ใช้โทรศัพท์ของนาย หรือเวลาที่จะต้องปฏิบัติหน้าที่ให้นายไปติดต่อเรื่องส่วนตัว
      -   ไม่ฉวยโอกาสแสวงประโยชน์ส่วนตัวจากบุคคลที่มาติดต่อกับนายหรือแขกของนาย
      -   ไม่เปิดเผยข้อราชการหรือการสั่งการของนายที่เป็นเรื่องลับ หรือเรื่องที่ไม่ควรเปิดเผยทั่วไป ให้แก่บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้อง
      -   ไม่อ้างนายหรือคำสั่งนาย หรือทำให้ผู้อื่นเข้าใจว่าเป็นคำสั่งนาย ต่อผู้อื่นเพื่อประโยชน์ตน
      -   ไม่ขออนุญาตไปทำธุระส่วนตัวโดยไม่คำนึงถึงความสำคัญของงานของนายในวันนั้น

ข้อที่พึงปฏิบัติ
      -   กล่าวสรรเสริญความดีของนายต่อบุคคลอื่นเสมอ (ถึงแม้มีส่วนที่ไม่ดีอยู่บ้างก็จะพูดเฉพาะส่วนที่ดี)
      -   รักษาความลับในเรื่องส่วนตัวของนาย
      -   กล้าพูด กล้าถาม กล้าแสดงความคิดเห็นทุกเรื่อง อย่างตรงไปตรงมา
      -   เสนอแนะนายในการดูแลสวัสดิการและความก้าวหน้าของเพื่อนร่วมงานและลูกน้อง
      -   ทำใจให้พร้อมที่จะรองรับอารมณ์โกรธหรือถูกด่าว่า ถูกตำหนิจากนาย (บางคน) โดยไม่แสดงออกซึ่งความไม่พอใจ
      -   ชี้แจงเหตุผลให้นายทราบเมื่อนายอารมณ์เย็นลงแล้ว
      -   ดูแลต้อนรับผู้มาติดต่อกับนาย และแขกของนายอย่างเท่าเทียมกัน โดยไม่ต้องให้นายสั่ง
      -   ริเริ่มวาดภาพล่วงหน้าเสมอ สมมุติว่าถ้าเราเป็นนายเราจะต้องไปไหน ทำอะไรบ้างในวันนี้และพรุ่งนี้ ควรจะต้องรับรู้หรือเตรียมการอย่างไรบ้าง แล้วเราก็เตรียมแบบนั้นให้นายโดยไม่ต้องรอให้นายสั่งก่อนจึงทำ
      -   ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในศีลธรรมอันดี การพูดติดต่อประสานงานกระทำด้วยวาจาสุภาพ แต่งกายเรียบร้อยถูกระเบียบ มีวินัยในการแสดงการเคารพ ไม่ถือตัวว่าอยู่หน้าห้องนายแล้วไม่ต้องไหว้ใคร ทำตัวให้ผู้อื่นชื่นชม
      -   ปฏิบัติต่อบุคคลต่าง ๆ ตามนโยบายของนาย เช่น ผู้ใดไม่ต้องการพูดโทรศัพท์ด้วย หรือไม่อยากให้เข้าพบ เป็นต้น ต้องรู้จักหาวิธีพูดปฏิเสธโดยนุ่มนวล ไม่ให้เขารู้สึกว่านายสั่งไว้
      -   หากตรวจพบข้อผิดพลาดในหนังสือที่จะนำเรียนนาย ควรนำกลับไปถามนายรองคนสุดท้ายที่เซ็นเสนอขึ้นมาให้ท่านตัดสินใจและรับผิดชอบดำเนินการต่อไป ไม่ควรติดต่อกับเจ้าของ ยกเว้นเป็นคำผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ควรกวนนายรอง
      -   มาถึงที่ทำงานก่อนนายและกลับหลังนายเสมอ
      -   ใช้คำพูดที่เหมาะสมในการตอบผู้มาติดต่อในขณะที่นายพักผ่อนอยู่ หรือออกไปรับประทานอาหารกลางวันแล้วยังไม่กลับเข้าสำนักงาน
      -   รีบติดต่อแจ้งให้นายทราบทันทีที่นายใหญ่เรียกพบ หรือมีบันทึกสั่งการในหนังสือ      -   ต้องเรียนรู้นิสัยใจคอของนายรู้ว่าสิ่งใดที่เราควรพูด ควรทำหรือไม่ แค่ไหน อย่างไร ในช่วงจังหวะเวลาใด
เทคนิคบางประการในการทำงานทั่วไป
     - สร้างความสัมพันธ์อันดีกับทุกคนในหน่วยงาน
      - มีของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ทุกคนในหน่วยงาน เมื่อถึงวันเกิดหรือเทศกาลปีใหม่
      - ถ้าผู้อาวุโสโทรมาบอกว่าจะมาประสานเรื่องงาน จะเป็นฝ่ายเดินไปหาผู้อาวุโสเอง
      - ใช้หลักธรรมะในการปฏิบัติงาน ที่ใช้ประจำได้แก่
           * เราจะให้อภัย ไม่โกรธ ไม่หงุดหงิด ไม่อึดอัดขัดเคืองผู้ใด หรือเรื่องใด
           * เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา จงเลือกเอาส่วนที่ดีเขามีอยู่?
          * แก้ที่คนอื่นยาก ต้องแก้ที่ใจเรา
          * กรรมบท ๑๐ ได้แก่ กาย ๓ (ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม) วาจา ๔(ไม่พูดปด ไม่พูดหยาบ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดเพ้อเจ้อ) ใจ ๓ (ไม่คิดอยากได้ทรัพย์ผู้อื่น ? โลภะ ไม่ผูกอาฆาต ? โทสะ มีความเห็นถูกต้อง ? โมหะ)
       - ซื่อสัตย์ จริงใจต่อนายและลูกน้องในหน่วย ถือหลัก รายงานนายทุกเรื่องกระจายข่าวสาร แลกเปลี่ยนความรู้ เพื่อนร่วมงาน
   - รายงานเรื่องที่ทำการแทนนายทันที่ที่ท่านกลับมา หรือเขียนโน้ตทิ้งไว้บนโต๊ะนาย
      - เมื่อหัวหน้าเรียกนาย ช่วยคิดและคาดเดาว่าจะเป็นเรื่องอะไร เสนอแฟ้มอะไรขึ้นไปหรือสอบถามเลขา ให้ข้อมูลเพิ่มเติมแก่นาย เอาเรื่องเดิมมาให้ท่านทบทวน เสนอแนะจุดที่คิดว่าน่าจะเป็นปัญหา และคำตอบหรือคำชี้แจงหัวหน้า
      - แสดงการเคารพผู้อื่นด้วยความเคารพ ยิ้มแย้มแจ่มใส
      - รักษาน้ำใจเพื่อนร่วมงาน และผู้ใต้บังคับบัญชา เช่น การแก้หนังสือ การรับประทานของว่าง
      - ให้ความเห็นใจต่อความจำเป็นส่วนตัวของแต่ละคน ถามทุกข์สุข ถามการเดินทางไป - กลับบ้าน เห็นใจไม่ใช้งานใกล้เวลากลับบ้าน
      - ก่อนเวลางาน หรือพักเที่ยง หรือเกินเวลางาน ถ้ามีงานด่วนมักจะพิมพ์เองทำเอง แล้วลูกน้องเขาก็มาช่วยเอง
      - ใช้คนให้เหมาะกับงาน รู้ว่าใครถนัดอะไร ไม่ถนัดอะไร สั่งแล้วทำไม่ถูก ใคร่ครวญดูว่าเขาเข้าใจผิดหรือเราสั่งไม่ชัดเจน
      - พูดกับลูกน้องที่เกเร แบบสองต่อสอง สอบถามความจำเป็นส่วนตัว ขอให้คิดถึงส่วนรวมไม่เอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน ไม่ด่าว่าต่อหน้าคนอื่น
      - ไม่ทำลายบรรยากาศในสำนักงานด้วยการระบายอารมณ์ใส่ลูกน้อง
      - ขอโทษทุกคนเสมอ เมื่อความผิดพลาดนั้นเกิดจากเรา
      - ให้เกียรติด้วยคำพูดต่อผู้ที่มีอายุมากกว่า
      - ปฏิบัติตัวเป็นตัวอย่างทุกเรื่องที่คนทั่วไปมักจะปฏิบัติย่อหย่อน เช่น การตรงต่อเวลาในการเข้าทำงานเช้า พักกลางวัน และเวลากลับบ้าน การไม่ใช้โทรศัพท์ของหน่วยงานติดต่อเรื่องส่วนตัว การรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบของโต๊ะทำงาน การประหยัดไฟฟ้าด้วยการปิด - เปิดไฟ/เครื่องปรับอากาศ ตามเวลาที่กำหนด การไปร่วมฟังธรรม การไม่กู้หนี้ยืมสิน ไม่เล่นหวยใต้ดินในที่ทำงาน ไม่สวมรองเท้าแตะออกนอกห้องทำงาน ใช้ห้องน้ำแล้วราดให้เรียบร้อยช่วยปิดก๊อกที่ปิดไม่สนิท ช่วยเก็บถ้วยจานที่ลูกน้องบริการของว่างบนโต๊ะทำงาน ช่วยปิดสำนักงานหน้าต่างประตูเมื่อจะกลับบ้าน เซ็นแฟ้มแล้วเดินเอาไปให้ลูกน้องที่โต๊ะ รีบทำเรื่องด่วนทันทีที่เห็นไม่รอให้ลูกน้องนำมาให้ตามขั้นตอน เซ็นแฟ้มทันทีที่ลูกน้องนำมาวางไม่ให้เรื่องแช่อยู่ที่โต๊ะเรา ไม่ใช้ลูกน้องทำธุระส่วนตัวมากจนเกินควร
   - ลูกน้องปฏิบัติไม่ถูกไม่เหมาะสมด้วยเรื่องใด ไม่ต่อว่าทันที ดูที่ตัวเราก่อนว่าสั่งผิดหรือเปล่า พูดหรือเขียนไม่ชัดเจนหรือเปล่า ถ้าตรวจสอบแล้วเราไม่ผิด จะใช้วิธีสอนและอธิบายในสิ่งที่ถูกให้ฟัง
      - ไม่โทษลูกน้องเมื่อนายตำหนิ เนื่องจากเอกสารผิดพลาดเพราะเราก็มีส่วนในการตรวจผ่านไป
      - หน้าห้องนายแก้หนังสือเรา ถ้าเราผิดจริงยอมแก้โดยดุษณีและขอบคุณเขาที่ช่วยดูไม่โกรธ แต่ถ้าเขาผิด ขึ้นไปอธิบายให้ฟังหรือเขียนโน้ตชี้แจง ขออนุญาตยืนยันตามเดิมยกเว้นนายสั่งแก้
      - เรื่องด่วนที่สุด สำคัญจริง ๆ ต้องรู้วิธีลัดขั้นตอน ทั้งการเสนอเซ็น และการให้ม้าเร็วไปส่งหนังสือถึงตัวผู้ดำเนินการต่อ ไม่ยึดติดกับระเบียบปฏิบัติจนเกินไป
   - ให้เกียรติหน้าห้องนายในการตรวจแก้หนังสือ ถึงแม้เขาจะอาวุโสน้อยกว่า ถือว่าเขาช่วยไม่ให้หนังสือของหน่วยผิดพลาด
   - ไม่แก้ร่างหนังสือของลูกน้องโดยฉีกทิ้งทั้งฉบับหรือร่างใหม่ทั้งหมด พยายามใช้กระดาษของเขาและข้อความของเขาให้มากที่สุด เพื่อรักษาน้ำใจและเสริมสร้างกำลังใจ
    - การแก้ร่างหนังสือหากงานไม่ยุ่งมากจะพยายามแก้ไขร่างที่ลูกน้องเขียนมาทุกเรื่อง จะไม่ใช้วิธี ?พูดอย่างเดียว? ว่าให้ไปปรับอย่างนั้นอย่างนี้ เพื่อให้ลูกน้องไม่อึดอัดและบ่นในใจว่า ?ก็ผมคิดได้แค่นี้ จะให้แก้อย่างไรก็เขียนมาสิ? และเพื่อให้เขามีตัวอย่างเก็บไว้ดูด้วยว่าเราคิดอย่างไรเขียนอย่างไร
   - สนับสนุนลูกน้องที่หารายได้พิเศษโดยสุจริต ไม่เบียดบังเวลางานจนเกินไป เช่น ช่วยซื้อของที่นำมาขายนอกเวลางาน ฯลฯ
   - กล่าวชมเชยและขอบคุณลูกน้องเสมอ ๆ
   - ดูแลให้มีเครื่องมือและอุปกรณ์ในการทำงานของลูกน้องอย่างเพียงพอไม่สั่งงานอย่างเดียว
   - ใช้งานลูกน้องออกนอกหน่วย ให้ค่าอาหาร ค่าน้ำมันรถ และใช้ในเส้นทางกลับบ้าน
   - รีบแจ้งเรื่องสำคัญเร่งด่วน ที่เกี่ยวข้องกับกำหนดการปฏิบัติของนายให้หน้าห้องทราบทางโทรศัพท์ในชั้นต้นก่อน แล้วจึงทำงานหนังสือ

ข้อคิดบางประการในการทำงานเกี่ยวกับการเงิน
      - มีความรู้สึกต่อเงินของหน่วยงานเสมือนหนึ่งเป็นผู้เก็บรักษาเศษกระดาษ (ไม่มีค่าสำหรับเรา) แต่ต้องเก็บรักษาให้ดีเหมือนธนาคารรับฝากเงินคนอื่น
   - เก็บเงินของหน่วยงานกับเงินส่วนตัวคนละกระเป๋า คนละบัญชี เพื่อป้องกันการครหา
   - เงินแก้ปัญหาของผู้บังคับบัญชา ต้องสนับสนุนให้หน่วยเกี่ยวข้องเพื่อแก้ปัญหาในการปฏิบัติงานได้อย่างรวดเร็ว ทันเวลา ไม่กำหนดข้อปฏิบัติด้านเอกสารยุบยิบเกินไป เพื่อมุ่งแต่จะป้องกันตนเองไม่ให้ถูกกล่าวหาว่า ทุจริต หรือไม่รอบคอบ
   - ทำหน้าที่ถือเงินของหน่วย ถ้าออกเงินให้กู้ (ถึงแม้จะเป็นเงินส่วนตัว) จะทำให้ภาพพจน์เสียได้ อาจถูกมองว่า นำเงินหน่วยมาให้กู้กินดอก
   - เจ้าหน้าที่การเงินเป็นผู้หนึ่งที่ช่วยสร้างและบำรุงขวัญของข้าราชการในหน่วยได้ เพราะทุกคนย่อมต้องการได้รับเงินโดยเร็ว ไม่ว่าจะเป็นเงินเดือน เงินตกเบิก เงินค่าเช่าบ้าน เงินค่ารักษาพยาบาล เงินค่าเล่าเรียนบุตร ฯลฯ ฉะนั้น พึงปฏิบัติงานเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ให้รวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
   - ข้าราชการบางคนติดภารกิจสำคัญไม่สามารถไปเซ็นรับเงินด้วยตนเองได้ อาจขอให้ผู้อื่นมาเซ็นรับแทน เรื่องนี้ถ้าพออนุโลมได้น่าจะให้รับแทนได้ ไม่ทำตัวเป็นไม้บรรทัดเหล็กตรงเป๊ะ
    - ไม่ทำงานป้องกันตนเองจนเกินไป โดยไม่คำนึงถึงภารกิจของหน่วยหรือความเดือนร้อนของข้าราชการในหน่วย
   - ไม่ห่วงเรื่องส่วนตัวมากกว่างานในหน้าที่ เช่น ลาหยุด ๓ วัน เพื่อดูหนังสือเตรียมสอบวิชาที่กำลังเรียนนอกเวลาราชการ ทำให้งานในส่วนที่รับผิดชอบอยู่ต้องชะงักล่าช้าไป ๓ วัน หรือบางครั้งเกินกำหนดส่งประจำงวดหรือประจำเดือน กลายเป็นล่าช้าไปอีก ๑ งวด หรือ ๑ เดือน
   - ไม่สะสมเรื่องไว้ทำพร้อมกันครั้งเดียวหลายเรื่อง ทั้งที่เรื่องนั้นสามารถแยกทำทีละรายได้ ทั้งนี้ เพื่อความเป็นธรรมแก่ผู้ยื่นเรื่อง ก่อน - หลัง
    - ไม่เลือกปฏิบัติกับคนที่คุ้นเคยกันโดยทำเรื่องให้เร็วหรือทำเรื่องให้ก่อน และไม่ดึงเรื่องของคนที่ไม่ชอบกันให้ช้า ควรแยกความรู้สึกส่วนตัวกับบุคคลต่าง ๆ ออกจากความรับผิดชอบงานในหน้าที่

พฤติกรรมตัวอย่างที่เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่มีคุณธรรมและจริยธรรม
   ๑.   พาผู้ใต้บังคับบัญชาไปวัดฟังธรรมและนั่งสมาธิ
   ๒.   ให้หัวหน้าแผนกไปติดตามดูลูกจ้างที่ขาดราชการไปหลายวัน ทราบว่าที่บ้านถูกน้ำท่วมจึงทำเรื่องขอความช่วยเหลือจากทางราชการและรวบรวมความช่วยเหลือขั้นต้นภายในหน่วย
   ๓.   ยอมรับฟังความคิดเห็นจากทุกฝ่ายไม่ถือความคิดของตนเองเป็นใหญ่
   ๔.   สนับสนุนผู้ใต้บังคับบัญชาให้เข้าศึกษาอบรมหลักสูตรต่าง ๆ เพื่อเพิ่มพูนความรู้
   ๕.   แยกเรื่องงานออกจากความขัดแย้งส่วนตัวได้
   ๖.   ถือว่าความสำเร็จของงานมาจากความสามารถของผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน
   ๗.   ไม่ปล่อยให้งานคั่งค้าง ตรวจสอบข้อมูลให้ถูกต้องพร้อมให้ข้อมูลแก่ผู้บังคับบัญชาเสมอ
   ๘.   ได้รับสินน้ำใจจากผู้มาติดต่อ นำเข้าเป็นส่วนรวมไม่เก็บไว้คนเดียว
   ๙.   เก็บเงินที่ผู้รับเงินทำตกไว้ คืนให้เจ้าของ
   ๑๐.   ไม่ใช้อารมณ์ในการทำงานไม่ใช้วาจาจาบจ้วงหรืออารมณ์ร้ายกับผู้ใต้บังคับบัญชา
   ๑๑.   เป็นครูของผู้ใต้บังคับบัญชาได้ ไม่สั่งการหรือควบคุมอย่างเดียว
   ๑๒.   แสดงความชื่นชมผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งต่อหน้าและลับหลัง
   ๑๓.   ค้นคว้าหาความรู้ใหม่ ๆ นำมาบอกผู้ใต้บังคับบัญชาให้รู้ด้วย
   ๑๔.   ประดิษฐ์ดอกไม้มอบให้ลูกน้องในวันเกิด
   ๑๕.   เยี่ยมให้กำลังใจข้าราชการที่ป่วย รวมทั้งบิดา - มารดา ของข้าราชการที่ป่วยนอน รพ.
   ๑๖.   สวดมนต์ไหว้พระและแผ่เมตตาทุกเช้าก่อนเริ่มงาน
   ๑๗.   ปกป้องลูกน้องที่ดีเมื่อทำงานผิดพลาดในบางครั้ง
   ๑๘.   ปฏิบัติงานก่อนและหลังเวลาราชการ (มาทำงาน ๐๗๐๐ - ๑๘๐๐)
   ๑๙.   กล้ารับผิดชอบงานที่ลูกน้องทำเสมอ
   ๒๐.   ต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิของผู้ใต้บังคับบัญชา
   ๒๑.   มาทำงานตรงต่อเวลาและไม่กลับก่อนเวลา
๒๒.   ช่วยดูแลไม่ให้เพื่อนร่วมงานใช้วัสดุสิ้นเปลืองเกินจำเป็น และไม่ใช้วัสดุของทางราชการไปทำงานส่วนตัว เช่น การถ่ายเอกสาร เป็นต้น
   ๒๓.   ช่วยปิดไฟฟ้าเมื่อหยุดพักทำงาน
   ๒๔.   ข้าราชการเข้าใหม่ผู้หนึ่ง ใช้ความเป็นข้าราชการไปทำมาหากินโดยมิชอบ เพื่อนำเงินทองมาเที่ยวเตร่เลี้ยงเพื่อนฝูงจนเกิดเหตุ ผู้บังคับบัญชาได้ลงโทษพอควรแก่เหตุและให้โอกาสปรับปรุงตัว และกระตุ้นเตือนเพื่อนร่วมงานอย่าได้ซ้ำเติม ขอให้ช่วยเป็นกำลังใจและให้โอกาสแก่ข้าราชการผู้นั้น ทำให้ข้าราชการผู้นั้นมีกำลังใจที่จะแก้ไขปรับปรุงตัว จนเป็นข้าราชการที่ดีในที่สุด
   ๒๕.   เมื่อมีข้าราชการมีเหตุจำเป็น ก็จัดเวรแทนกัน
   ๒๖.   มีความเป็นธรรมในการพิจารณาบำเหน็จประจำปี โดยพิจารณาจากการทำงานทั้งปี ไม่ได้ดูเฉพาะใกล้ ๆ เวลาพิจารณาบำเหน็จ
   ๒๗.   เรียกผู้ใต้บังคับบัญชาไปตักเตือนตัวต่อตัว ด้วยคำพูดแสดงความห่วงใย ไม่ประจานต่อหน้าผู้อื่น
   ๒๘.   ข้าราชการผู้หนึ่งพบเห็นอุปกรณ์ของทางราชการชำรุด ก็ซ่อมให้ด้วยความรู้ความ สามารถของตนด้วยใจ โดยไม่คิดว่าธุระไม่ใช่
   ๒๙.   จ่ายเงินให้ลูกน้องเกินไป ๕๐๐.- บาท ลูกน้องผู้นั้นได้นำเงินมาคืนให้
   ๓๐.   ผู้บังคับบัญชาท่านหนึ่ง ปกครองผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนพ่อแม่ที่ห่วงใยลูกหลาน ดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยใจจริง และห่วงใยไปถึงครอบครัวและบุตรหลาน
   ๓๑.   ผู้บังคับบัญชาท่านหนึ่งมีความเป็นธรรมในการปกครองบังคับบัญชา ผู้ใดทำงานดีท่านจะยกย่องและให้ความดีความชอบตามความเหมาะสม ผู้ใดทำงานไม่ดีไม่มีผลงานท่านจะว่ากล่าวตักเตือนและพิจารณาผลงานตามความเป็นธรรม ผู้ใต้บังคับบัญชาบางรายพยายามประจบประแจงทั้ง ๆ ที่ตนไม่มีผลงานแต่ท่านก็ไม่หลงกลทำให้เสียความเป็นธรรมแต่อย่างใด

พฤติกรรมตัวอย่างที่เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่มี หรือขาด หรือด้อย คุณธรรมและจริยธรรม
   ๑.   ทราบข้อมูลใหม่ ๆ แต่ไม่บอกเพื่อนร่วมงาน
   ๒.   ไม่ให้ความร่วมมือให้ข้อมูลแก่ผู้อื่น จะเก็บไว้เรียนกับผู้บังคับบัญชาเอง
   ๓.   เอาแต่พวกพ้อง พูดจาไม่ดีในการใช้งาน ผู้ใต้บังคับบัญชามีปัญหาส่วนตัวซึ่งทำให้กระทบถึงการทำงาน แต่ไม่สอบถามทุกข์สุขกลับรายงานผู้บังคับบัญชาชั้นสูงเพื่อลงโทษเลย
   ๔.   ใช้พระเดชมากกว่าพระคุณ ถือความคิดเห็นของตนเองเป็นใหญ่ ไม่ฟังความคิดเห็นของผู้อื่น
   ๕.   ไม่มีจุดยืนของตัวเอง ขาดความเชื่อมั่นไม่กล้าตัดสินใจ
   ๖.   ไม่กล้าลงโทษผู้ใต้บังคับบัญชาที่ละทิ้งงาน
๗. เป็นเจ้าหน้าที่เบิกค่ารักษาพยาบาลและค่าเล่าเรียน แต่มักจะพูดจาไม่ไพเราะเอาแต่ใจ จนคนงานและลูกจ้างไม่กล้าติดต่อด้วย ต้องติดต่อผ่านเจ้าหน้าที่คนอื่น
   ๘.   ยักยอก ปลอมแปลงเอกสาร ปลอมลายเซ็นผู้บังคับบัญชา
   ๙.   พิจารณาบำเหน็จไม่เป็นธรรม งานคั่งค้างทำงานไม่ตรงต่อเวลาแต่ได้รับการปูนบำเหน็จ
   ๑๐.      พูดจาไม่เรียบร้อย เสียงดัง ข่มด่าข้ามหัวผู้อื่น ชอบนำปมด้อยของผู้อื่นมาล้อเลียน ชอบนินทา ยุแยงตะแคงรั่วให้ผู้อื่นทะเลาะกัน
   ๑๑.      ปกครองผู้ใต้บังคับบัญชาแบบระบบอาญาสิทธิ์ ใช้อารมณ์ ไม่เป็นกลางในการตัดสินใจ
   ๑๒.   สั่งงานข้ามขั้นไม่สั่งตามสายการบังคับบัญชา
   ๑๓.   พูดคำด่าคำ เช่น โง่ บ้า ปัญญาอ่อน สมองหมา ปัญญาควาย
   ๑๔.   หวงความรู้ หวงข้อมูล ไม่ยอมบอกให้เพื่อนร่วมงานทราบ เพราะเกรงว่าเพื่อนร่วมงานจะดีเด่นกว่า
   ๑๕.   เชื่อและฟังคนใกล้ชิดมากเกินไป ทำให้เสียการปกครอง
   ๑๖.   บางคนทำผิดร้ายแรงแต่ไม่ลงโทษหรือลงโทษเบา แต่บางคนทำผิดเล็กน้อยหรือด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ และไม่ใช่ความผิดร้ายแรง กลับได้รับโทษหนัก
   ๑๗.   เอาความดีใส่ตนโดยที่ตนเองไม่ได้ทำงานนั้นเอง
   ๑๘.   ผู้บังคับบัญชาบางคนไม่ชอบพอใครเป็นส่วนตัว พยายามหาทางขัดขวางหรือทำลายให้เสียหาย
   ๑๙.   นำปัญหาของผู้อื่นไปเล่าให้คนอื่น ๆ ฟังในลักษณะนินทา แทนที่จะสงสารหรือคิดช่วยเหลือ
   ๒๐.   โกงกินกันเป็นกลุ่ม ๆ
   ๒๑.   มาทำงานสาย กลับก่อน ลาครึ่งวัน ชอบเดินคุยตามห้อง เวลาทำงานลงไปกินข้าว เวลาคนอื่นทำงานก็นั่งหลับ ทำงานส่วนตัวในที่ทำงาน ทำงานราชการเป็นงานอดิเรก ไม่เคยให้คำปรึกษาแก่ลูกน้อง ไม่สนใจว่าลูกน้องมีปัญหาอะไร
   ๒๒.   เมื่อย้ายมารับหน้าที่ใหม่ นำพวกพ้องตามมาด้วยกลุ่มหนึ่ง และร่วมกันทำการไม่โปร่งใส
   ๒๓.   ลูกน้องไปส่งหนังสือนอกหน่วย รถจักรยานยนต์ล้มได้รับบาดเจ็บ รถเสียหาย หัวหน้ากลับเรียกมาด่า หาว่าทำงานโดยความประมาทแทนที่จะให้กำลังใจ
   ๒๔.   คนที่ทำงานขยันมากไม่ได้รับบำเหน็จ ๒ ขั้น แต่เด็กของนายที่ไม่ค่อยทำงานเท่าไรนายกลับให้ ๒ ขั้น
   ๒๕.   ชอบบังหลวงเป็นประจำ สร้างหนี้สินมากมาย
   ๒๖.   ผู้บังคับบัญชาบางคนพยายามสร้างความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับลูกน้องผู้หญิงที่หน้าตาดี
๒๗. ดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ทั่วถึง ให้ความสนิทสนมเฉพาะกลุ่ม
๒๘. มีอคติลำเอียง มีความอยุติธรรม ขาดเมตตาธรรม ขาดภาวะผู้นำ ให้สิทธิประโยชน์แก่คนใกล้ตัว ตัดสินใจไม่เด็ดขาด
   ๒๙.   ผู้ร่วมงานบางคนหวงงาน เอาเปรียบผู้อื่น ทำงานหยิบโหย่ง ชอบทำงานเอาหน้า ชอบการหมกเม็ด
   ๓๐.   นินทาเพื่อนร่วมงาน หาทางปัดแข้งปัดขาผู้อื่น
   ๓๑.   เอาเปรียบทางราชการ มาสายกลับก่อน ใช้วัสดุของทางราชการไปทำประโยชน์ส่วนตัว
   ๓๒.   ไม่ให้ความร่วมมือในการประหยัดพลังงานของหน่วย
   ๓๓.   เพื่อนร่วมงานมีงานเข้ามามากจะไม่ยอมช่วยเหลือ แต่ถ้างานของตัวเองเข้ามามาก ก็จะบ่นมากมายเพื่อให้ผู้บังคับบัญชาแบ่งงานของตนเองให้แก่ผู้อื่น
   ๓๔.   ผู้บังคับบัญชาท่านหนึ่ง ปกครองผู้ใต้บังคับบัญชาโดยใช้อำนาจตามความพอใจของตนไม่เคยฟังความคิดเห็นของผู้ใต้บังคับบัญชา หากไม่พอใจใครจะคอยหาโอกาสขัดขวางและทำลายให้เกิดความเสียหายโดยไม่คำนึงถึงความถูกต้อง จนทำให้ข้าราชการดี ๆ ที่มีความซื่อสัตย์สุจริตเกิดความท้อแท้อย่างมาก
   ๓๕.   บางคนหาทางก้าวหน้าโดยอาศัยคนรู้จัก โดยไม่คำนึงถึงใครมาก่อนมาหลัง
   ๓๖.   ผู้บังคับบัญชาบางคนใจแคบ ไม่ค่อยซื้ออะไรเลี้ยงลูกน้อง แต่ชอบกินของลูกน้องเป็นประจำ กว่าจะเลี้ยงลูกน้องบ้างก็ต้องถูกลูกน้องพูดจากถากถางเสียก่อน
   ๓๗.   เป็นผู้บังคับบัญชา แต่พูดจาทะลึ่งไม่น่าเคารพ
   ๓๘.   ผู้เป็นหัวหน้างานควรมีความรับผิดชอบ เมื่อลูกน้องทำผิดพลาดควรจะรับผิดชอบด้วยเพราะหัวหน้างานก็เซ็นผ่านไม่น่าอ้างว่าไม่เห็น หรือโทษว่าลูกน้องเป็นคนทำ ควรรับผิดด้วยไม่ใช่รับชอบอย่างเดียว
   ๓๙.   ข้าราชการบางคนดื่มสุราเป็นอาจิณ ไม่รับผิดชอบต่อครอบครัว เล่นการพนันในวันเงินเดือนออก
   ๔๐.   แก่งแย่งชิงดี อิจฉาริษยาในวงราชการ
   ๔๑.   ข้าราชการบางคน ไม่อุทิศกำลังกายกำลังใจในการปฏิบัติงาน เมื่อไม่สมหวังก็เริ่มจะเกเรลาป่วย ทำงานตอนเช้าตอนบ่ายหาย
   ๔๒.   ข้าราชการบางคนไม่ตั้งใจทำงานแต่พยายามเอาตัวรอดโดยการประจบประแจง เช่นนำสิ่งของมาให้ผู้บังคับบัญชา หรือพูดยกย่องผู้บังคับบัญชาโดยไม่เป็นจริง
   ๔๓.   มีความประพฤติเสื่อมเสียทางเพศ ตนเองมีครอบครัวแล้ว แต่ยังชอบคบกับคนต่างเพศอย่างใกล้ชิดจนเกินควร เช่น ไปไหนมาไหนด้วยกันตามลำพัง เป็นต้น

	ผู้เขียน	หัวข้อ: การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงาน การสร้างจิตสำนึกที่ดีในการปฏิบัติงานของลู (อ่าน 10456 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้