แด่คุณพ่อเกษม ปิ่นทอง

[apairach]

ร่มโพธิ์ใหญ่ ล้มลง ที่ตรงหน้า
มีความรัก มีศรัทธา มหาศาล
สิ้นคนดี เสียสละ มาช้านาน
สิ้นปราการ แข็งแกร่ง ทานแรงลม

ไม่มีแล้ว อกอุ่น ละมุนรัก
ไม่มีแล้ว ดีประจักษ์ ที่เหมาะสม
ไม่มีแล้ว พ่อแสนดี คนนิยม
ไม่มีแล้ว สุดขื่นขม พ่อจากไป

ผู้ใหญ่บ้าน วังพระธาตุ องอาจนัก
ผู้คนรัก ท่านดูแล อย่างสดใส
ยุติธรรม ยืนหยัด ขจัดภัย
เป็นผู้ใหญ่ ตัวอย่าง แก่ทุกคน

ท่านสารวัตร กำนัน ที่พันผูก
ท่านรักราษฎร์  ราวลูก ทุกแห่งหน
ท่านเข้มแข็ง แต่อ่อนโยนกับปวงชน
ความดีล้น เลิศล้ำ  ประจำใจ

ฟ้ามาพราก กระชากจิต ชีวิตลูก
แสนพันผูก  กลางดวงจิต ทนไม่ไหว
เคยพร่ำสอน เคยห่วงหา จากลาไกล
ต่อนี้ใคร จะดูแล ชะแง้มอง

พ่อเกษม ปิ่นทอง น้องน้องรัก
ดีประจักษ์ ในดวงจิต ไม่มีสอง
พ่อเกษมให้ความรัก ความปองดอง
พ่อรักลูก รักน้องน้อง รักทุกคน

นักปกครอง ที่เคารพ ประสบแล้ว
ยิ่งดวงแก้ว ลาลับ ดับทุกหน
แสงสว่าง กลางจิต แสนอดทน
เทพมารับ พ่อจึงพ้น จำจากไป

ขอพ่อสู่ สรวงสวรรค์ เหนือชั้นฟ้า
ทุกเวลา มีสุข อสงไขย
พ่อลาลับ คืนฟ้า นภาลัย
พ่อยังคง ยิ่งใหญ่ ในใจคน